Þjóðleikhúsið sýnir nú leikritið Super eftir Jón Gnarr í leikstjórn Benedikts Erlingssonar, en dómur um verkið birtist á RÚV í gær.
Í stöðufærslu sem Jón skrifar á Facebook fyrr í dag segist hann ósáttur við dóm RÚV, sem í hnotskurn segir leikritið hálfbakaða ádeilu sem hefði sómt sér vel sem tveggja mínútna skets í stað tveggja klukkustunda leiksýningar.
„Þær eru kaldar kveðjurnar sem ég fæ frá RUV. Ég hef fengið allskonar gagnrýni á mig á mínum langa ferli og hef sjaldnast verið að missa mig eitthvað yfir því sem sagt hefur verið eða ekki sagt um mig og mín verk,“ segir Jón og segist aðeins einu sinni hafa skrifað neikvæðum bandarískum gagnrýnanda áður, sem fór með rangfærslur í gagnrýni á enskri útgáfu einna bóka hans.
„Hún sagði td. eitthvað á þá leið að stíllinn minn væri svo gloppóttur að það væri engu líkara en að ég væri með ADHD, sem ég sannarlega er með og þessi tiltekna bók fjallaði einmitt um það.“
Segist Jón bera virðingu fyrir starfi gagnrýnandans og ekki vera viðkvæmur fyrir gagnrýni, en finnist sjálfsagt að bregðast við þegar að honum er vegið með ósanngjörnum hætti. „Skiptir þá engu máli hvort verið er að ráðast á persónu mína, verk eða störf.“
Segist Jón vilja tala sérstaklega um eitt dæmi úr leiklistardómnum, en þar því haldið fram að hann sé að veitast að minnihlutahópum, „eins og ég sé einhver vitgrannur grallari sem reyni að fá hlátur með því að hæðast að transfólki, samkynhneigðum og innflytjendum.“ Nefnir Jón með nokkrum dæmum að það hafi þótt einkenni á hans verkum hvað hann dansar á þeirri línu,
Bendir hann á að ef verk hans séu skoðuð í réttu ljósi þá séu þau hins vegar tengd mannréttindabaráttu, þar sem hann hefur unnið til fjölda viðurkenninga, bæði hérlendis og erlendis.
„Ég fékk húmanistaviðurkenningu Siðmenntar, friðarverðlaun Yoko Ono og ég er heiðursfélagi í Samtökunum 78 fyrir baráttu mína fyrir réttindum hinsegin og allskonar fólks, sem er líklega merkilegasti titill sem ég hef verið sæmdur á lífsleiðinni. Að halda því fram að ég sé óvarlega að hæðast að því fólki finnst mér ekki bara rangt og móðgandi. Mér finnst það dónaskapur, sem lýsir bara skilnings- og virðingarleysi.“
Jón nefnir að listin er eðli sínu samkvæmt ekki alltaf klippt og skorin og gefur rými til túlkunar og hún sé líka í eðli sínu afstæð.
„Mér finnst svona þvaður um mig og mín störf í raun ekki svaravert. En af því að þetta eru efnistökin í virtum menningarþætti og svo birt með áberandi hætti og þessari ömurlegu fyrirsögn á vefsíðu RÚV þá get ég ekki orða bundist,“segir Jón og nefnir að lokum að í hann hlakki til sýningar kvöldsins og umræðna eftir hana með áhorfendum.
