Við á Fókus höfum áhuga á stjörnuspeki og þegar við rákumst á skemmtilega og frekar hreinskilna lýsingu á stjörnumerkjunum þá gátum við ekki annað en ráðist í að þýða og staðfæra.
NAUTIÐ er hreinn hrærigrautur af tilfinningum. Eina stundina er hann hress, þá næstu er hann fúll og þá þriðju er hann sá allra virkasti í kommentum á dv.is, af því bara. Nautið er jarðarmerki, sem þýðir að það fer ekki eins oft í sturtu og hinir. Eða kannski bara að það kann vel við að rúlla á jörðinni í náttúrunni „með nefið fullt af mold sem lyktar annars ágætlega.“
Nautið elskar kvikmyndir þar sem allir eru hamingjusamir og hressir, en rífast við þjóna og fara að grenja yfir auglýsingaskiltum. Þeir eiga til að sálfræðigreina vini sína, en hafa sjálfir enga alvöru reynslu af lífinu.
Nautið muldrar þegar það lýsir heimspekilegum hugtökum. Nautið er skrýtin skrúfa af því að það erfir við fólk vegna atburða sem gerðust aldrei. Þetta getur verið vegna pirringsins yfir að Hrúturinn er á undan í röðinni í stjörnumerkjahringnum. Þannig er sjálfsmynd Nautsins, alltaf næst best.
Hins vegar er Nautið án efa best í að vera næstbest. Öll Naut vilja vera Guð. Því miður, Hrúturinn er Guð.
Það er erfitt að átta sig á Nautinu af því að það svarar öllum spurningum með spurningu.
Flest Naut elska átök. Ef ekkert er að, þá er það í sjálfu sér það sem er að. Sum Naut elska slagsmál á djamminu. Ef að þau finna ekki alvöru slagsmál, þá búa þau til áhugaverðar sögur um þau til að segja vinum sínum, áður en þeir sálgreina þá.
Nautinu finnst það ekki stefna neitt i lífinu, og það er líklega rétt hjá því. Nautið er óþolinmótt og ýtið. Það er í miklum flýti til að komast þangað sem það er alls ekki að fara. Nautið býr til litlar eftirlíkingar af heimili sínu, með smámyndum af fólki sem það þekkir og býr til atburðarásir eins og það væri Guð.
