Það var 1217 sem þýskur munkur horfði upp í stjörnubjartan himininn í suðvestur og sá stjörnu, sem venjulega var dauf, skína af miklum krafti. Hún hélt þessu áfram í nokkra daga.
Munkurinn, Burchard að nafni var ábóti í Ursberg klaustrinu, skrifaði um þessa upplifun í árbók klaustursins. „Frábært merki sást,“ skrifaði hann og bætti við að þessi dularfulli hlutur, í stjörnumerkinu Norðurkórónunni, hafi „skinið skært“ í „marga daga“.
Þetta miðaldahandrit er hugsanlega fyrsta skjalið þar sem skrifað er um sjaldgæfan atburð í geimnum, sem kallast endurskæra, sem er dauð stjarna sem sogar til sín efni frá stærri stjörnu og úr verða endurteknir ljósblossar með reglulegu millibili.
Samkvæmt niðurstöðum nýrrar rannsóknar þá er hugsanlegt að þessi stjarna sé T CrB en birtustig hennar eykst mjög mikið á 80 ára fresti. Þetta hefur þó aðeins verið staðfest tvisvar, 1886 og 1946. Væntanlega mun birtustig hennar aukast mjög á næsta ári.
Rannsóknin hefur verið birt á arXIv.org. Í henni færir Bradley E. Schaefer, við Louisiana ríkisháskólann, að skrif Burchard og önnur skrif frá 1787 séu fyrstu þekktu vísbendingarnar um T CrB.