Yfirleitt er talað um að sprengingarnar tengist starfsemi og átökum glæpagengja í landinu en lögreglan hefur ekki náð miklum árangri í baráttunni gegn gengjunum. Lögreglan upplýsti aðeins um tíu prósent af sprengjumálunum á síðasta ári.
Linda Staaf, yfirmaður rannsóknardeildar ríkislögreglustjóraembættisins, sagði í samtali við Sænska ríkisútvarpið í haust að sprengingarnar væru meðal annars notaðar til „kúgana, hefnda og til að hóta“. Hér sé ekki eingöngu um vanda tengdum stóru bæjunum og borgunum að ræða því sprengjur hafi einnig verið sprengdar í litlum bæjum.
Sprengingarnar einskorðast ekki við þau hverfi sem glíma við mestu félagslegu vandamálin og glæptatíðnina því þær eru farnar að teygja sig inn í hverfi millistéttarinnar.
Þetta veldur því að almenningur finnur til vaxandi óöryggis en fyrir nokkrum árum hefði verið óhugsandi að tengja Svíþjóð við átök glæpagengja, skotárásir og sprengjutilræði. Málin eru ofarlega í huga Svía sem eru ósáttir við stjórnmálamenn og telja þá ekki taka nægilega fast á þessum málum.