Grínistinn Þórhallur Sigurðsson, eða Laddi, er nú orðinn 71 árs gamall og hefur fengið landann til að emja af hlátri í tæplega hálfa öld. Orðið Laddi er eiginlega orðið samnefnari yfir spaug. Fáir Íslendingar eiga það jafn mikið skilið að vera ríkir og Laddi, sem skilur eftir sig herskara af persónum.
„Takk Óli“ sagði öll þjóðin þegar handboltakempan Ólafur Stefánsson lagði harpixið á hilluna árið 2013. Ólafur hefur ekki þurft að lepja dauðann úr skel enda stundaði hann atvinnumennsku með liðum á borð við Magdeburg og Ciudad Real. Vitaskuld verður samt enginn mjög ríkur af því að spila jaðarsport eins og handbolta.
Margrét Lára Viðarsdóttir leiddi þá kynslóð íslenskra knattspyrnukvenna sem tryggði sér þátttökurétt á þremur Evrópumótum í röð. Hún hefur raðað inn mörkunum og meðal annars verið markahæst í Evrópukeppni félagsliða í tvígang. Í karlaknattspyrnu væri slíkur leikmaður orðinn moldríkur.
Hvað sem Geir Ólafs kann að finnast þá er Ragnar Bjarnason Sinatra okkar Íslendinga. Við höfum hlustað á djúpa og ómþýða rödd Ragnars síðan árið 1954 og hann hefur alltaf aðlagast sínum samtíma. Á árum áður keyrði hann leigubíl og rak sjoppu þrátt fyrir að vera einn vinsælasti söngvari landsins. Raggi á skilið að fá eyju í Karíbahafinu.
Jóhanna B. Þorvaldsdóttir, bóndi á Háafelli í Hvítársíðu, hefur tekið að sér það óeigingjarna starf að bjarga íslensku geitinni. Langt er síðan bændur hættu almennt að halda geitur og er stofninn því í bráðri hættu. Mjólkin úr geitunum fer meðal annars til krabbameinssjúkra barna sem eiga erfitt með að halda fæðu niðri. Jóhanna hefur barist í bökkum við að halda geitunum og þjóðin hefur safnað peningum reksturinn.
