Sennilega hefur risið á stjórnarandstöðu á Alþingi Íslendinga sjaldan verið lægra en um þessar mundir. Miðflokkurinn hefur skorið sig úr varðandi umfjöllun um Bókun 35 sem snýr að því að fullgilda loksins EES samning þjóðarinnar. Miðflokkurinn reynir að halda því fram að verið sé að afsala fullveldi þjóðarinnar og nánast sé verið að fremja landráð. Aðrir flokkar vita betur og horfa daprir á hvernig komið er fyrir Alþingi Íslendinga. Á meðan enn er kosinn flokkur á þing sem hagar sér eins og Miðflokkurinn hefur gert er illa fyrir okkur komið.
Orðið á götunni er að þingmenn Miðflokksins hafi gengisfellt flokk sinn og einnig Alþingi. Að þingmenn flokksins hafi komið 30 til 50 sinnum hver í ræðustól til að tefja störf þingsins undir því yfirskini að þeir væru að koma á framfæri mikilvægum upplýsingum varðandi bókun 35 er ekkert nema málþóf af verstu gerð. Í raun og veru hreinn fíflagangur sem er langt fyrir neðan virðingu Alþingis. Þessir þingmenn tala mest en segja minnst. Kjósendur kunna ekki að meta tafaleiki ef þessu tagi og svona rugl. Óhætt er að fullyrða að Miðflokkurinn mun mælast enn neðar en verið hefur í næstu skoðanakönnunum. Það verða skilaboð kjósenda til þingmanna flokksins.
Ekki verður hjá því komist að benda á að innan þingflokks Miðflokksins er einmitt fólk sem ætti að hafa vit á því að láta lítið fyrir sér fara til þess að fjölmiðlar og aðrir neyðist ekki til að rifja upp atvik úr sögu þess sem sannarlega eru því ekki til sóma. Ef þetta fólk sinnti störfum sínum í þinginu af sóma mætti láta kyrrt liggja en það er ekki unnt í ljósi þess sem landsmenn hafa þurft að horfa upp á. Formaður flokksins, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, var rekinn með skömm úr embætti forsætisráðherra árið 2016 þegar upplýst var um innstæður fjölskyldu hans í ólögmætum skattaskjólum. Flokkur hans á þeim tíma, Framsókn, sneri við honum baki og felldi hann í formannskjöri. Við það gekk hann af fundi og gekk úr flokknum í miklu geðsmunakasti.
Nokkru síðar birtist Sigmundur Davíð aftur og tók að undirbúa stofnun Miðflokksins sem hann veitir enn forystu. Í hópi þingmanna flokksins núna er einnig Sigríður Andersen sem hrökklaðist úr embætti dómsmálaráðherra vegna klúðursmála sem hún bar ábyrgð á. Hún var þá í Sjálfstæðisflokknum en formaður flokksins gerði ekkert til að verja hana falli þegar þáverandi forsætisráðherra Vinstri grænna krafðist brottvikningar Sigríðar. Hún fór síðar í prófkjör hjá flokknum en var gjörsamlega hafnað þar. Í fyrrahaust gekk hún í Miðflokkinn og komst á þing fyrir hann. Þessir tveir brottreknu ráðherrar leyfa sér svo óhikað að vera með derring á Alþingi og tala eins og ferill þeirra sé glæstur og þeir hafi hreinan skjöld. Það er öðru nær.
Ekki er ferill Klausturdóna Miðflokksins heldur til að státa af. Frægt er þegar náðist upptaka fyrir nokkrum árum af drykkjurausi Bergþórs Ólasonar og Karls Gauta Hjaltasonar þingmanna Miðflokksins sem sátu á Klausturbar að langri og strangri drykkju þegar þeir áttu að vera við störf í þinginu. Sigmundur Davíð tók einnig þátt í ósómanum en lagði ekki eins mikið til mála og hinir. Bergþór Ólason var manna orðljótastur og stóryrtastur, einkum og sér í lagi þegar hann talaði af miklum ruddaskap um nafngreindar konur sem töldu alvarlega að sér vegið. Orðaflaumur hans er mörgum í minni og rifjast gjarnan upp þegar hann kemur fram í viðtölum og ávítar andstæðinga sína í þinginu og telur sig þess umkominn að gefa fólki góð ráð um hvað sé smekklegt og viðeigandi. Þetta eru menn sem hafa orðið sér opinberlega til skammar.
Spyrja má hvort þetta fólk hafi enga sómakennd.
Orðið á götunni er að ekki sé heldur hátt risið á þingflokki Sjálfstæðismanna. Mannvali þar hefur hrakað og vinnubrögð flokksins í þinginu frá stjórnarskiptum eru honum til skammar. Formaður flokksins hefur ekki meirihluta í þingflokknum og hefur meðal annars ekki haft afl til að skipta um formann þingflokksins sem flestir sjá að væri mikið heillaskref fyrir flokkinn. Guðrún Hafsteinsdóttir klúðraði vandræðamáli varðandi vararíkissaksóknara í dómsmálaráðherratíð sinni. Núverandi dómsmálaráðherra hefur síðan reynt að sópa upp klúðrinu sem var ekki unnt að leysa með öðrum hætti en að umræddur ríkisstarfsmaður yrði á fullum launum til sjötugs þó að hann yrði leystur frá störfum. Réttindi hans eru vernduð samkvæmt stjórnarskrá. Vegna þessa fór Guðrún Hafsteinsdóttir í ræðustól á Alþingi og reyndi að gera málið tortryggilegt – sitt eigið klúður. Það var lítilmannlegt.
Kjósendur hafa haft tækifæri til að fylgjast með málflutningi þingmanna flokksins þar sem þeir hafa gengið gagnrýnislausra erinda Samtaka fyrirtækja í sjávarútvegi vegna löngu tímabærrar hækkunar á veiðigjöldum. Þingmenn flokksins hafa einungis orðið sér til minnkunar með þessu háttalagi. Svo virðist sem flestir þingmenn Sjálfstæðisflokksins hafi ekki enn náð að sætta sig við þá staðreynd að flokknum var hafnað í síðustu kosningum og ný og samhent ríkisstjórn er komin til valda. Eini þingmaður flokksins sem hefur náð að sýna þroskaða framgöngu er Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir sem sker sig talsvert úr hópi þingmanna flokksins.
Orðið á götunni er að flokkurinn sakni reynslu Bjarna Benediktssonar og sé enn klofinn í tvennt eftir átök á landsfundi um formann. Fylking þeirra sem tapaði sleikir sár sín og virðist ekki ætla að ná að rétta úr kútnum og staða Sjálfstæðisflokksins heldur áfram að veikjast. Á meðan þetta ástand varir vænkast hagur ríkisstjórnarflokkanna enn frekar.
