Þar má nefna að af sex eiginkonum Hinriks áttunda, sem ríkti frá 1509 til 1547, létust tvær á höggstokknum, ein af barnsförum, tveimur var útskúfað og ein lifði hann. Karl fyrsti, sem ríkti frá 1625 til 1649, stýrði landinu án aðkomu þings og það varð til þess að borgarastyrjöld braust út og var hann tekinn af lífi og konungdæmið leið undir lok. Ekki leið þó á löngu þar til það lifnaði við á nýjan leik því 1660 settist Charles II í hásætið. Við tók tímabil þar sem konungar reyndu að sniðganga þingið og innleiða kaþólska trú. Síðar voru sett lög sem bönnuðu kaþólikkum að vera þjóðhöfðingjar og varð þáverandi konungsfjölskylda þá að láta af völdum. Við tók fjarskyldur Þjóðverji, George af Hannover, frá 1714 til 1727. Hann var fráskilinn, átti fjölda ástkvenna og hafði lítinn áhuga á öðru en litla furstadæminu sínu. Hann lærði ekki einu sinni ensku.
George fjórði, sem ríkti frá 1820 til 1830, kvæntist kaþólikka með leynd en hjónabandið var síðar úrskurðað ólöglegt. Í staðinn kvæntist hann þýskri prinsessu sem hann fyrirleit frá fyrstu stundu. Fljótlega var hjónaband þeirra nánast úr sögunni og hún lagðist í ferðalög um Evrópu. Þegar hann var krýndur konungur reyndi hún að troða sér inn á krýningarathöfnina og fá viðurkenningu sem drottning. Úr varð mikið hneyksli sem skaðaði orðspor konungdæmisins.
Játvarður sjöundi, sem ríkti frá 1901 til 1910 kom við sögu í fjölda faðernismála og ekki batnaði staðan 1936 þegar Játvarður áttundi afsalaði sér krúnunni til að geta kvænst fráskilinni bandarískri konu.
Hneykslismál í höllinni eru því ekki nýtt fyrirbæri.
