„Mamma sagði að ég væri alveg eins og frændur hennar í móðurætt. Ég varð mikið ölvaður og var ekki með stoppara eins og maður kallar það. Ég byrjaði ungur að drekka, drakk mikið og illa. Ég druslaðist í gegnum námið og náði prófunum. Árið 1976 fór ég út á land og starfaði þar sem læknir og tveimur árum síðar var ég kominn í meðferð, þrjátíu og eins árs gamall,“ segir Þórarinn Tyrfingsson sem er að láta af störfum yfirlæknis á Vogi. Hann er í viðtali í helgarblaði DV.

„Það tók mig ein tólf ár að átta mig á því að ég hefði kannski ekki verið skemmtilegur með víni,“ segir Þórarinn. „Undir lokin var ég kominn í algjörlega stjórnlausa drykkju á hverjum degi og gat ekki hætt. Ég var á þeim stað þegar ég fór í meðferð að háskólafélagarnir vildu lítið kannast við mig. Það var allt í lagi, ég átti aldrei neina vini meðal lækna, mínir vinir voru í boltanum og mér þótti vænt um þá.

Nokkrum mánuðum eftir meðferð fór ég að vinna fyrir SÁÁ og varð svo yfirmaður á Vogi 1984. Það má kannski segja að ég hafi drukkið mig inn í þessi djobb.“