Í tilefni frumsýningar myndarinnar Undir halastjörnu sem byggir á líkfundarmálinu svokallaða í Neskaupstað var Austurglugginn með tvær umfjallanir um málið í síðasta blaði, annars vegar var viðtal við Grétar Sigurðsson, einn af „líkmönnunum“ og hins vegar Jón Knút Ásmundsson, þáverandi ritstjóra Austurgluggans, sem var spurður að því hvernig var að vera blaðamaður á þessum tíma og lenda í hringiðunni miðri. 

Í viðtalinu segir Jón Knútur að fram að því hafi Austurglugginn verið dæmigert héraðsfréttablað, „við vorum reyndar búnir að spreyta okkur á „alvöru“ fréttum og vorum undir nokkrum áhrifum frá DV sem gekk í endurnýjun lífdaga um þetta leyti og var einstaklega ferskt og skemmtilegt, að okkur fannst í það minnsta.“

Helgi Seljan var blaðamaður blaðsins á þessum tíma og segir Jón Knútur að hann hafi skrifað frábæra yfirlitsgrein um málið og blaðamannsferill hans hafi í raun byrjað af alvöru þarna. „Svona skrifaði hann sig inn á DV „and the rest is history“. Hann varð fljótlega eftir þetta einn flottasti blaðamaður Íslands bæði fyrr og síðar og ég er fáránlega stoltur af honum. Svona svo það sé sagt.“

Eftir þetta jókst sjálfstraust okkar umtalsvert og við þorðum að kafa ofan í „alvarlegri“ mál. Ég held að mér sé óhætt að segja að blaðið hafi orðið þekkt eftir þetta, í það minnsta meðal fjölmiðlafólks og að sama skapi umdeildara. Áskrifendum fjölgaði ekkert þótt við legðum mikið á okkur að skrifa um eitthvað annað en veðrið.

Og jú, þetta hafði einhver áhrif á mig. Svona hádramatísk mál eru ágæt til að skera úr um hvort maður hafi það sem til þarf í fréttamennsku. Ég skildi það ekki þá en fáeinum árum síðar sagði ég skilið við fréttirnar. Ég var ekki týpan í þetta. Mér leið ekki vel í hringiðunni og eftir á að hyggja hefði líkfundarmálið átt að segja mér það strax

„Máttur vanans gildir ekki bara um manneskjur heldur heilu samfélögin“

Hvaða áhrif telur þú þessa atburði hafa haft í Neskaupstað meðan á þessu stóð? Hefur það kannski breytt einhverjum þar til frambúðar? „Ég skrifaði einhverja grein á sínum tíma í Austurgluggann. Inntakið í henni var í þá veruna að Norðfirðingar myndu aldrei gleyma þessu, bærinn hefði glatað sakleysi sínu og blablabla. Vissulega var fólk slegið og Norðfirðingar og aðrir landsmenn muna að sjálfsögðu eftir málinu, enda eru fjölmiðlar duglegir að rifja það upp. Þetta var heljarstórt frávik frá hversdagslífinu og nokkrum dögum eða vikum síðar hélt lífið bara áfram sinn vanagang. Varð hversdagslegt aftur. Máttur vanans gildir ekki bara um manneskjur heldur heilu samfélögin og líkfundarmálið er ágætis dæmi um það.“

Viðtalið við Jón Knút má lesa í heild sinni hér og viðtalið við Grétar Sigurðarson hér.