„Ég er Ingó Veðurguð,“ er yfirskrift nýrrar greinar eftir Helga Áss Grétarsson, lögfræðings og skákmanns, en greinin birtist á Vísir.is. Eins og fyrirsögnin ber með sér er Helgi Áss að skrifa inn í umræður um mál tónlistarmannsins Ingólfs Þórarinssonar, Ingó Veðurguðs, sem hann var afbókaður sem stjórnandi brekkusöngs á þjóðhátíð í Eyjum, vegna nafnlausra áskananna um kynferðislega áreitni og ofbeldi.

Helgi líkir herferðinni gegn Ingó við McCarthy-ismann í Bandaríkjunum um miðja síðustu öld en öldungadeildarþingmaðurinn Joseph McCarthy barðist harkalega gegn kommúnisma og gekk svo hart fram að um persónuofsóknir var að ræða. Helgi skrifar:

„Það er gott að berjast gegn kynferðisofbeldi í nútímanum, rétt eins og það var virðingarverður málstaður að berjast gegn áhrifum kommúnismans í bandarísku þjóðlífi á 5. og 6. áratug síðustu aldar. Einn stjórnmálamaður á því tímabili, Joseph McCarthy öldungardeildarþingmaður, hagnýtti sér hræðsluna í þjóðfélaginu við kommúnismann, fyrst og fremst til að auka eigin framavonir í stjórnmálum. Ein nálgunin í þeim efnum var að halda yfirheyrslur á Bandaríkjaþingi í beinni sjónvarpsútsendingu þar sem ófáir þjóðfélagsþegnar voru teknir á beinið fyrir að styðja, leynt eða ljóst, hreyfingu kommúnista og hafa þannig óæskileg áhrif á bandarískt stjórnkerfi. Þótt McCarthy væri snjall í að koma fram þá voru flestar ásakanirnar, ef ekki allar, reistar á sandi. Sem betur fer tókst um síðir að fletta ofan af þessum vinnubrögðum og stöðva „nornaveiðarnar“ gegn kommúnismanum í Bandaríkjunum.

Helgi segir að í máli Ingós hafi enn einu sinni þau öfl sigrað sem halda réttarhöld á samfélagsmiðlum og byggja niðurstöður sínar á einhliða frásögnum. Helgi ákveður að styðja Ingó mjög ákveðið í þessu máli, honum sé skylt að rísa upp gegn ofstæki og réttarfari frá miðöldum:

„Nú þekki ég ekki Ingó Veðurguð persónulega. Gefum okkur samt sem áður að hann hafi með athöfnum sínum brotið á réttindum annarra. Jafnvel þótt svo sé á það ekki að líðast að orðspor einstaklinga sé nítt niður á samfélagsmiðlum þar sem sami aðilinn kærir, rannsakar og dæmir. Óskýrleiki í kæru um hvenær eitthvað gerðist, hvar og hverjir komu að málinu ýtir undir að haldin séu réttarhöld þar sem engrar sanngirni sé gætt í þágu þess sem er sakaður um sitthvað misjafnt.

Það er lítilmannlegt að sitja hjá aðgerðarlaus í svona málum, jafnvel þótt viðkvæm séu. Réttarfar miðalda er ekki til eftirbreytni. Öfgar við að uppræta eitt samfélagsmein réttlætir ekki að annað og verra mein sé fest í sessi. Látum ekki ofstækislið pólitískrar rétthugsunar halda áfram að taka hvern einstaklinginn úr umferð með aðferðum útilokunarmenningarinnar.“