Húsið var á sölu og verðlagt á 120 milljónir króna þegar atvikið átti sér stað og nam tjónið um tólf til fimmtán milljónum með öllu innbúi að sögn Guðbjarts. Í kostnaðarútreikningum er aftur á móti ekki gert ráð fyrir með viðgerðum á raflögnum og tjóninu á bifreiðum á svæðinu.
„Ég fékk þetta hús í arf þegar pabbi minn dó árið 2014,“ segir hann. „Það var hann sem keypti þetta og byggði þetta upp, nánast frá grunni. Mér finnst rosalega sárt að einhver skuli níðast á eigum látins manns.“
Samkvæmt Guðjbarti hefur verknaðurinn trúlega tekið margar klukkustundir miðað við umfang innbrotsins. „Þetta voru eins og náttúruhamfarir. Hreinlega ógeðslegt,“ segir hann og útilokar ekki að skemmdarvargurinn hafi verið haldinn öfundsýki, því allt hafi verið lagt í rúst, en engu stolið.
„Ljósið í loftinu, ljósaperurnar, eldhúsinnréttingin, allir skápar, hurðirnar, blöndunartæki, eldhúskraninn, allar myndir, öll herbergi, öll glös, allt brotið, allt í rúst,“ segir Guðbjartur. „Þetta er búið að eyðileggja allt mitt líf,“ bætir hann við.
„Þetta eyðilagði sambandið milli mín og barnsmóður minnar auk þess að fara illa með vinskapinn á milli mín og félaga minna. Ástæðan er sú að þetta fór svo illa með mig og ég veit ekki hverjir standa á bak við þetta. Fólk getur verið vinir manns en síðan orðið hið andstyggilegasta þegar maður snýr við því bakinu.“
Guðbjartur segist hafa ekki fengið mikil viðbrögð frá lögreglu þegar hann tilkynnti þetta á sínum tíma. „Lögreglan vildi ekkert gera, mér var bent á að fá mér lögfræðing en það náði aldrei lengra,“ segir hann.
„Svo var mér sagt að fólk færi ekki í fangelsi fyrir svona tjón, heldur aðallega líkamsárásir, fíkniefnamál, fjárhagssvik eða þess háttar. Ég er í rauninni ennþá reiðari yfir Ford Econoline-bílnum sem var eyðilagður þarna fyrir utan og kveikt í.“
