Það eru til glæpamál sem standa upp úr fyrir hrottaskap eða dularfulla atburðarás. En það eru fá, ef nokkur, sem jafnast á við sakamálið gegn Arne Cheyenne Johnson árið 1981, þegar ungur maður steig fram í dómsal og hélt því fram að hann hefði ekki sjálfur framið morð, heldur hefði djöfullinn sjálfur ráðið för.
Þetta var í fyrsta skipti í bandarískri réttarsögu sem ákærði notaði sem vörn fyrir morð að hann hafi verið andsetinn, að „djöfullinn lét mig gera þetta“.
Ári áður en morðið var framið hafði Arne Cheyenne Johnson trúlofast Debbie Glatzel. Ungu hjónin litu björtum augum á framtíðina en þá byrjaði að halla undan fæti. Yngri bróðir Debbie, hinn ellefu ára gamli David, fór að sýna undarlega hegðun. Hann sagðist sjá gamlan mann með brennda húð, sem hótaði honum á latínu og vildi ræna sálu hans. Fljótlega voru fjölskyldumeðlimir farnir að lýsa því hvernig David þuldi upp nöfn djöfla á latínu, tók köst þar sem hann sparkaði og beit, og fékk marbletti og sár án skýringa.
Fjölskyldan var kaþólsk og sneri sér til kirkjunnar. Þegar það dugði ekki, leituðu þau til frægra rannsakenda á því yfirnáttúrulega, þeim Lorraine og Ed Warren. Þau staðfestu að drengurinn væri andsetinn, sem var í kjölfarið látinn þola ótal særingar. Í einni þeirra ögraði Arne djöflinum sjálfur og skoraði á hann að yfirgefa barnið og taka yfir hann í staðinn.
Fljótlega eftir þetta varð Arne breyttur maður. Hann lýsti því að hann hefði misst stjórn á líkama sínum, ekið á tré án þess að muna eftir því, brotið húsgögn í móðursýki og sýnt yfirnáttúruleg merki. Ed og Lorraine óttuðust að eitthvað hræðilegt væri í uppsiglingu – sem reyndist rétt.
Í febrúar 1981 heimsótti Arne unnustu sína, Debbie, í vinnuna. Á þessum tíma leigðu þau íbúð af yfirmanni Debbie, Alan Bono, og umræddan dag bauð Alan þeim í hádegismat ásamt öðrum starfsmönnum.
Alan varð frekar ölvaður og fylgdi parið honum heim. Debbie skildi Alan og Arne eftir í stutta stund þegar hún fór að kaupa mat og þegar hún kom til baka voru þeir farnir að rífast. Debbie reyndi að ná Arne út úr íbúðinni, áður en þetta myndi stigmagnast og enda illa. En skyndilega sneri Arne sér við, gekk aftur að Alan og allt fór til fjandans.
Debbie sagði að Arne hafi urrað eins og dýr og það voru mikil læti, en allt í einu var þögn og Arne gekk stjarfur í burtu á meðan Alan hneig í jörðina. Hann var með fimm stungusár og lést nokkrum klukkutímum síðar. Arne var handtekinn og ákærður fyrir morð.
Það var ekki aðeins morðið sem vakti athygli heldur vörn Arne. Verjandi hans hélt því fram að Arne hefði verið andsetinn og því ekki borið ábyrgð á verknaðinum. Fjölmiðlar fengu ekki nóg af málinu en dómarinn skaut hugmyndina umsvifalaust niður og fékk Arne ekki að nota þá vörn í dómsal og bar í stað fyrir sig sjálfsvörn.
En þar sem málið vakti mikla athygli í fjölmiðlum halda sumir að það hafi litað skoðun kviðdómsins.
„Jafnvel þó dómarinn hafi ekki leyft okkur að útskýra fyrir kviðdómi að Arne var andsetinn, þá höfðu þau greinilega horft á sjónvarpið og lesið blöðin, þau höfðu séð forsíðurnar. Þau vissu hvað málið fjallað í raun um,“ sagði verjandi Arne á sínum tíma.
Arne var dæmdur sekur um manndráp af gáleysi og var dæmdur í 10-20 ára fangelsi en sat aðeins inni í fimm ár. Hann og Debbie giftust á meðan hann sat inni, hann kláraði einnig gagnfræðiskóla og nokkra áfanga í háskóla.
Bróðir Debbie sagði að djöflavörnin væri þvæla. Hann sagði að það hafi gengið kjaftasaga að Debbie væri að halda við Alan og að Arne hafi framið morðið vegna afbrýðissemi.
Hann sagði líka að yngri bróðir hans, David, hafi ekki verið andetinn, heldur hafi móðir þeirra gefið honum svefnlyfið Sominex, sem er þekkt fyrir að valda skapsveiflum og ofsjónum.
Málið er enn umdeilt í dag. Sumir telja það sönnun um hið yfirnáttúrulega, aðrir sjá það sem sálfræðilegt harmleikjamál.
Netflix gerði heimildarmynd um málið árið 2023.
