Í færslunni óskar Kristrún Íslendingum til hamingju með daginn og fer yfir þýðinguna á bakvið fullveldið og þennan hátíðisdag. „Það er ekki bara upp á punt. Fullveldið má nýta í þágu fólksins sem hér býr — og það er verkefnið sem okkur er falið á Alþingi,“ segir hún.
„Baráttan fyrir sjálfstæði og fullveldi Íslands var alla tíð samofin baráttu fyrir frelsi og jafnrétti í þágu fólksins í landinu og samstöðu meðal þjóðar. Það er barátta sem aldrei lýkur. Jafnvel eftir að fullveldið fékkst árið 1918 átti enn eftir að tryggja almennan kosningarétt. Til þess þurfti breytingu á stjórnarskrá. Og allt fram á fjórða áratug síðustu aldar var fólk svipt kosningarétti vegna fátæktar.“
Kristrún segir að heilt yfir hafi Íslendingum auðnast að nýta fullveldi sitt til góðs og að það gerist ekki af sjálfu sér. „Við getum verið stolt af mörgu í okkar samfélagi. Við vitum líka að margt þarf að bæta. Besta leiðin til þess er að við nýtum okkur lýðræðið og fullveldið til fulls,“ segir hún.
„Í mínum huga er augljóst að við erum ekki sjálfstætt fólk til að loka okkur af og lifa í einangrun. Sem fullvalda ríki höfum við getað gengið til alþjóðslegs samstarfs við önnur ríki, svo sem á vettvangi Sameinuðu þjóðanna, Atlantshafsbandalagsins og með samningnum um Evrópska efnahagssvæðið.“
Kristrún segir að það hafi reynst þjóðinni vel að geta ákveðið sjálf hvort hún geri alþjóðlegar skuldbindingar eða ekki. Þá telur hún að Íslendingar muni sækja enn frekar í alþjóðlega samvinnu á næstu árum og áratugum.
„Við höfum líka margt fram að færa. Mikilsverðasta framlag Norðurlanda til samfélags þjóðanna er auðvitað ekki víkingabröltið fyrir þúsund árum heldur norræna velferðarsamfélagið sem var byggt upp á síðustu öld. Það er sérstaða sem við eigum að mínu mati að styrkja enn frekar og byggja á.“
Að lokum koma svo hugleiðingar Kristrúnar um það hvort dagurinn í dag ætti ekki að vera frídagur. „Ætti fullveldisdagurinn ekki að vera rauður dagur?“ segir hún.
