Svarthöfði sá fyrir sér betra og einfaldara líf með auknum fjölda fólks í sóttkví, hertara samkomubanni og almennri uppsprettu kærleiks í samfélaginu. Loksins mætti slaka á, taka sér frí frá lífsgæðakapphlaupinu og vera í núinu. Taka sér frí frá því að þurfa að vera sætur, fínn, í góðu formi og frábær manneskja. Eyða tíma, stundum aðeins of miklum tíma, með þeim sem maður elskar og finna leiðir til að hafa ofan af fyrir sér og sínum í nærumhverfinu. Einfaldara líf án pressu.

En nei, auðvitað þurftum við að eyðileggja það. Svarthöfða hreinlega blöskrar hvað við getum verið asnalega vitlaus stundum. Svarthöfða finnst í raun meiri pressa fólgin í að vera heima í sjálfskipaðri sóttkví en að lifa eðlilegu lífi án COVID-19. Svarthöfði á að gera heimaæfingar og reyna að hafa uppi á ketilbjöllum sem ganga kaupum og sölu á svarta markaðinum eins og sjaldgæfasta ródíum. Svo þarf hann líka að hreyfa sig úti, sama hvernig veðrið er. Svarthöfði á líka að hafa þolinmæði til að kenna börnum allt milli himins og jarðar – hvort sem það er stjörnufræði eða bakstur. Þetta þarf hann að gera samviskusamlega hálfan daginn, svo börnin fari ekki út af sporinu og lendi í bölvuðu rugli. Svarthöfði þarf líka að vera myndarlegur í eldhúsinu, elda úr því sem til er, elda hollt til að berjast gegn veirunni, láta sykurinn eiga sig og forðast alla matarsóun eins og heitan eldinn. Hann þarf að hægelda, hægsteikja, hægsjóða gjörsamlega allt. Svo á Svarthöfði að vera þakklátur fyrir allt og ekkert. Hann má alls ekki festast í jogginggallanum allan daginn heldur taka sig til. Svo þarf hann náttúrlega að vinna, guð hjálpi okkur! Helst 150 prósent vinnu því maður kemur svo miklu í verk heima. Og til að toppa þetta allt saman er samfélagið að krefjast þess að hann setji fokkíng bangsa út í gluggann. Bangsa!

Svarthöfði er svo bugaður að hann kemur engu í verk. Hann kann ekkert í stjörnufræði og er arfaslakur kokkur. Hann skilur ekki hvað ketilbjalla er en finnst hann tilneyddur að eyða stórfé í slíkt apparat – því það eiga það allir. Svarthöfði endar núna flesta daga eins og haugur uppi í sófa, með snakkslóðina á eftir sér og tómatsósu í munnvikunum eftir að hafa boðið heimilisfólkinu upp á pulsur með öllu, sjöunda daginn í röð, og hugsar um helvítis masókistann sem fannst þessi bangsar-í-glugga hugmynd sniðug. Svarthöfði mun finna þig einn daginn …