Svarthöfði strengdi það áramótaheit að fara oftar í sundlaugarnar. Það er heilsubætandi og myndi að einhverju leyti rjúfa félagslega einangrun. Breiðholtslaugin varð fyrir valinu því hún er hverfislaugin, jafnvel þó að Dagur Bergþóruson rukki meira ofan í sínar laugar en bæjarstjórar nágrannasveitarfélaganna.
Þegar Svarthöfði var kominn í sína sundbrók og ætlaði að brokka út í laugina kom baðvörðurinn aðvífandi og setti hendurnar á bringuna á Svarthöfða, klæddur í latexhanska. „Hvert helduru að þú sért að fara?“ spurði hann. Svo benti hann plaggat á veggnum sem sýndi þá staði sem Svarthöfði átti að þrífa sig með sápu; höfuðið, handarkrikana, nárann og fæturna. Stóð vörðurinn síðan yfir Svarthöfða sem þreif sig og ekki laust við að hann fengi einhvers konar nautn út úr þessu. Tveir eldri menn urðu vitni að þessu. Fór baðvörðurinn þá aftur í búrið sitt en Svarthöfði gekk til laugar, smánaður.
Í pottinum gat Svarthöfði ekki fylgst með þeim umræðum sem þar fóru fram, hugurinn var annars staðar. Þetta er svo „shitty“. Hvaðan kemur eiginlega þessi stöðuga krafa um þrifnað? Svarthöfði er krúnurakaður og aldrei hefur Svarthöfði séð neinn sápa á sér tærnar í sturtu, aldrei. Þar að auki er meira klór en vatn í sundlauginni sjálfri. Samt á að sápa sig allan bæði áður en farið er í laugina og eftir.
Þessi krafa er ekki bundin við sundlaugarnar. Alls staðar þar sem Svarthöfði fer er hann neyddur til að þrífa sig. Svarthöfði fer reglulega að heimsækja móður sína á hjúkrunarheimili þar sem Svarthöfði er skikkaður til að þvo á sér hendurnar upp úr svíðandi spritti. Á klósettinu í vinnunni hangir plaggat frá Landlækni þar sem Svarthöfði er krafinn um að sápuþvo hendurnar og nota bursta undir neglurnar við hverja salernisferð. Í mötuneytinu hangir eins plaggat. Alls staðar blasa við auglýsingar um sjampó, svitalyktareyði og aðra basa til að drepa gerla og eyða náttúrulegri líkamslykt.
Hvaðan kemur þessi krafa? Forfeður okkar byggðu þetta land í þúsund ár án þess að þvo sér. Þeir böðuðu sig aldrei og létu hundana sleikja askana. Klósettpappír var ekki til og þaðan af síður naglaburstar. Ef fólk lifði frumbernskuna af gat það lifað góðu lífi og myndaði ónæmi gegn flestum gerlum og pestum. Þetta er allt horfið á öld sápunnar. Í staðinn fáum við psoriasis, exem og flösu af sífelldri sápunotkun fyrir utan hvað þetta kostar nú allt saman mikið.
