Vonar að Guðmundur fylgist með – „Ég trúi á æðri mátt“
Kristbjörg Kjeld er heiðursverðlaunahafi DV, en í áratugi hefur hún verið í hópi ástsælustu leikara þjóðarinnar. Hún fagnar 60 ára leikafmæli í ár, lék fyrst í Þjóðleikhúsinu 1957 á sínu öðru ári í leiklistarskólanum.
Kristbjörg ræðir ferilinn í einlægu viðtali í helgarblaði DV. Hér að neðan birtist stuttur kafli úr viðtalinu þar sem Kristbjörg ræðir um eiginmann sinn, Guðmund Steinsson, sem lést árið 1996.
Kristbjörg giftist Guðmundi Steinssyni árið 1962. Hún átti einn son og saman ættleiddu þau stúlku frá Kólumbíu, Þórunni. Hún segir að það hafi bara verið gott fyrir hjónabandið að þau Guðmundur voru bæði á listasviðinu.
Guðmundur var leikskáld, það hlýtur að hafa verið nokkuð strembið í jafn litlu samfélagi.
„Í byrjun var það mjög erfitt. Hann hélt sínu striki og leikrit hans hafa verið sýnd víða. Mér finnst magnað að þetta áratuga gamla verk sem við erum að sýna núna skuli vera nánast eins og það hafi verið skrifað í dag.“
Guðmundur lést árið 1996. „Þegar maður hefur átt svo náinn sálufélaga er erfitt að missa hann,“ segir Kristbjörg.
Í byrjun sagðirðu að vonandi væri Guðmundur þarna einhvers staðar að fylgjast með. Trúirðu því eða vonarðu það?
„Ég vona, já. Og ég trúi á æðri mátt. En ég iðka ekki trúna þannig að ég sé kirkjurækin eða eitthvað slíkt.“
Þú ert þá kannski dæmigerður Íslendingur hvað þetta varðar?
„Já, nákvæmlega.“
Hversu lengir heldurðu að þú munir halda áfram að leika?
„Ég hugsa ekkert um það, læt hverjum degi nægja sína þjáningu. Ég hef ekki áhyggjur af framtíðinni. Ég lifi í núinu.“