Bandaríski tónlistarmaðurinn Elvis Presley, oft kallaður konungur rokksins, var ekki gallalaus frekar en annað fólk. Hann gat t.d. verið hrannalegur í framkomu og andleg vanlíðan átti sinn þátt í að hann lést þegar hann var aðeins 42 ára gamall.
Það hafa hins vegar verið sagðar margar sögur af miklu örlæti hans. Hann var ekkert feiminn við að deila smá skerf af sínum mikla auð með öðru fólki.
Eitt sinn var Elvis farþegi í limósínu á leið frá tónleikastað á Miami Beach. Hann spurði ökumanninn:
„Átt þú limósínuna eða vinnurðu hjá fyrirtækinu sem á hana?“
Ökumaðurinn sagðist starfa hjá fyrirtækinu.
„Þú átt hana núna,“ sagði Elvis þá og við svo búið keypti hann limósínuna og gaf ökumanninum hana.
Nánir vinir Elvis töldu að hann hefði gefið um 200 Cadillac-bifreiðar um ævina. Suma gaf hann starfsfólki sínu og aðra gaf hann ókunnugu fólki sem hafði leyft sér að dást að hans eigin Cadillac-bifreið. Eina þeira gaf hann aðdáanda sínum í afmælisgjöf.
Á einum tónleikum, árið 1975, byrjaði Elvis upp úr þurru að gefa áhorfendum í fremstu sætaröðunum skartgripi.
Hann sagði sínum nánustu samstarfsmönnum að honum væri slétt sama um þessa hluti sem hann væri að gefa.
Elvis ólst ekki upp við ríkidæmi en þegar líða fór á feril hans urðu peningar nánast sjálfsagðir fyrir honum. Kannski átti sú staðreynd að Elvis vissi hvernig það var að eiga lítið af peningum þátt í að hann var ekki feiminn við að dreifa smáræði af auð sínum til annarra.
