Snædís Ósk Aðalsteinsdóttir knattspyrnukona frá Dalvík glímdi við átröskun sem gekk svo langt að henni var vart hugað líf. Hún fór úr því á tveimur árum að vera hraust íþróttakona í það að vera ósjálfbjarga vegna næringarskorts. Snædís sagði sögu sína í Kastljósi í gær.
Snædís var mjög efnileg knattspyrnukona þegar boðið var upp á fitumælingu, sú mæling kom þannig út að Snædís gat ekki hugsað sér neitt annað en að grennast og það hafði gríðarleg áhrif á líf hennar.
Snædís varð 30 kíló og endaði á sjúkrahúsi þar sem ástand hennar var mjög tvísýnt. „Ég tók þetta upp, ég fékk að vita að þetta væri mögulega síðasta helgin mín á lífi. Ég ætlaði að hafa þetta svona seinasti dagurinn minn,“ sagði Snædís Ósk við Kastljós.
Móðir Snædísar segir ekki hafa verið hægt að gera neitt til að tala hana af þessu. „Það var sama hvað ég sagði og við, hún var ekki tilbúin að hlusta.“
Snædís hélt svo áfram. „Mamma sýndi mér oft myndir af mér þegar ég var lítil og spurði hvort ég myndi ekki gefa þessari stelpu að borða.“
Hún segir frá því hvað varð til þess að sjúkdómurinn fór að herja á hana. „Síðan er boðið upp á fitumælingu, ég er mjög mikil keppnismanneskja og tek þátt í því. Ég kem út úr því sem yfir meðallagi, ekki íþróttamaður. Það hafði mjög mikil áhrif á mig, ég er tvítug.“
„Eftir áramótin set ég mér markmið að léttast um tíu kíló, tók þetta með öfgum. Maður verður að passa, þetta fer í keppnismanneskjur. Þetta getur farið illa með mann.“
Þegar veikindin voru sem verst óttaðist Snædís að dagar hennar væru hreinlega taldir. „Það fara allir að hafa áhyggjur af mér, ég hlustaði ekki og ætlaði að ná mínum markmiðum. Þetta varð vítahringur sem hélt áfram.“
„Ég átti erfitt með að labba, setjast, þegar ég sat með fólkinu að borða þá hætti að ég geta nota hnífapör. Ég horfði á fólkið í kringum mig og hermdi eftir því.“
Snædís endaði á sjúkrahúsi og var flutt til Reykjavíkur þar sem bataferli hennar hófst, hún telur sig hafa góða tök á sjúkdómnum í dag og óttast ekki að fara aftur sömu leið.
Innslagið með Snædísi er í heild hérna.
