„Þetta er svo ósanngjarnt. Hann borgaði sína skatta og vann eins og skepna í 45 ár. Þessi maður byggði hálfa Reykjavík. Svo um leið og hann veikist, er orðinn fatlaður, er honum sparkað út í horn. Þannig upplifum við þetta. Hver sem er gæti lent í hans sporum. Þú, ég, börnin okkar. Það er líka fjöldi fólks í hans sporum. Þetta þarf að breytast. Við þurfum að hugsa betur um fatlaða fólkið okkar og veita þá þjónustu sem við sjálf myndum sætta okkur við.“

Þetta segir Karólína Geirsdóttir, sambýliskona, Halldórs Ásgeirssonar sem er lamaður öðru megin og getur lítið sem ekkert tjáð sig eftir a hann fékk blóðtappa árið 2012.

Karólína vill þó koma því skýrt á framfæri hún er alls ekki ósátt við, né sé að gagnrýna, starfsfólkið sem hefur sinnt Dóra frá því að hann veiktist. Það sé allt af vilja gert en sökum manneklu og fjárskorts sé því gert erfitt um vik að sinna hverjum einstaklingi eins vel og það sjálft myndi vilja.

Fasti punkturinn í lífi Dóra Á virkum dögum fer hann í Hátún sem er dagþjónusta fyrir fólk sem þarfnast endurhæfingar.

Mynd: DV ehf / Sigtryggur Ari

Sjálf hefði Karólína viljað að Dóri væri í meiri endurhæfingu. Sérstaklega tal- og sjúkraþjálfun. Sú þjónusta er einnig af skornum skammti en Karólína er alveg viss um að Dóri væri kominn með betri færni og gæti tjáð sig betur ef hann hefði fengið viðeigandi aðstoð eftir að hann útskrifaðist af Grensás.

Nánar er fjallað um málið í ítarlegu viðtali við Karólínu í helgarblaði DV.