Það er lágmarkskrafa að leikarar sem leika sömu sjónvarpspersónuna nokkur ár í röð skilji við hana á sómasamlegan hátt. Mikill misbrestur er á þessu. Fremur nýlegt dæmi er Dan Stevens sem lék Matthew í Downton Abbey. Hann var farinn að þrá að gera eitthvað annað og sagði skilið við þættina með þeim afleiðingum að persóna hans dó í hörmulegu bílslysi. Eftir það hef ég nokkrum sinnum séð Dan Stevens bregða fyrir í kvikmyndum og sjónvarpsþáttum og sendi honum ætíð kuldalegt augnaráð. Hann hefði vel getað leikið í Downton í nokkur misseri enn í staðinn fyrir að gera eiginkonu sína Mary að ekkju og nýfæddan son sinn föðurlausan. En hann kaus að sýna ábyrgðarleysi.

Staupasteinn Aðalpersónur sem náðu ekki saman.

Dan Stevens Matthew dó.

Ég hef aldrei getað horft á endursýningar á Staupasteini (Cheers) jafn skemmtilegir og þeir þættir voru. Shelley Long, sem lék Díönu, þráði að verða kvikmyndastjarna og hætti í þáttunum. Hún sló reyndar aldrei eftirminnilega í gegn á hvíta tjaldinu, þannig að hún hefði betur haldið sig við þættina. Aðalpersónurnar Díana og Sam náðu aldrei saman og þar er Long um að kenna. Hún sveik aðdáendur þáttanna mjög illilega og það er enn munað.

Eins og kunnugt er þá er George Clooney einstakur maður, fallegur, gáfaður, góður og skemmtilegur. Hann skildi við Bráðavaktina (ER) með sóma en þar lék hann barnalækninn Ross. Clooney gerði þá kröfu áður en hann hætti í þáttunum að Ross og hjúkrunarkonan Carol næðu saman. Með þessu sýndi hann ábyrgð og festu og brást ekki aðdáendum sínum, ólíkt mörgum öðrum leikurum sem láta sér á sama standa um örlög sjónvarpspersóna sinna. Mikill sómamaður hann Clooney minn!