Á síðustu árum hefur tíðkast að fara aftur í tímann með siðferðislega mælikvarða samtímans og dæma fortíðina hart fyrir alls konar misgjörðir. Víða erlendis hafa styttur af fyrrum þjóðhetjum verið brotnar niður vegna nýrrar söguskoðunar.

Hérlendis hafa ýmiss konar aðgerðir fyrri tíma verið fordæmdar og „sanngirnisbætur“ greiddar ef hópar voru taldir beittir misrétti. Fólk sem dvaldist á vistheimilum ríkisins hefur fengið bætur. Margir eru að skoða réttarstöðu sína gagnvart barnaverndaryfirvöldum og skólakerfi liðinna áratuga.

En hvaða augum verður samtíminn skoðaður eftir nokkra áratugi? Hvernig verður líf nútímamanna metið á vogarskálum sanngirnisbóta? Munu afkomendur gamalmenna sem urðu að dvelja á tveggja manna stofum á Grund eða Hrafnistu sækja sér bætur vegna ómanneskjulegra þrengsla? Munu  börnin sem send voru á leikskóla eins árs krefjast bóta vegna þess að þau fóru voru allt of ung send inn á stofnun? Getur mín kynslóð kveinað hátt í nafni pólitískrar rétthugsunar og trúarlegs jafnræðis vegna þess að við vorum látin læra kristinfræði eða biblíusögur í barnaskóla? Munu skátarnir sem sendir voru til Kóreu á skátamót í hitabylgju og fárviðri sækja um bætur eftir tvo til þrjá áratugi?

Mörg hundruð manns eru  á biðlista eftir augnsteinaaðgerð og liðskiptum á Landspítala. Getur þetta fólk sótt sér sanngirnisbætur síðar meir vegna skerðingar á lífsgæðum? Geta þingmenn sem neyddust til að sitja undir endalausu málþófi Pírata sótt um fjárhagslegar miskabætur?

Hver einasti einstaklingur ætti því að halda nákvæma dagbók og skrá hjá sér allt það misrétti sem hann telur sig beittan og hika ekki við að heimta sanngirnisbætur síðar meir af ríkinu.

Við afkomendur Snorra Sturlusonar höfum ákveðið að sækja um skaðabætur af Noregskonungi og opinbera afsökunarbeiðni vegna morðsins á skáldinu árið 1241.