Framsóknarflokkurinn er með slökustu mætinguna á fundi fastanefnda Alþingis. Alls hafa þingmenn flokksins aðeins mætt á 83 prósent þeirra funda sem þeir voru boðaðir á. Þingflokkur Vinstri grænna skarar fram úr með 98 prósenta mætingu sem er mun meira en þingflokkar meirihlutans sem þó fara með forystu í öllum fastanefndum. Helgast munurinn af því að flokkurinn er afar duglegur að kalla til varamenn á fundi ef forföll verða. Þannig eru Vinstri- græn aðeins með 2 prósent óútskýrð forföll á nefndarfundi en aðrir flokkar, að Viðreisn undanskilinni, á bilinu 7–14 prósent. Mæting þingmanna á nefndarfundi er æði misjöfn. Guðjón S. Brjánsson, þingmaður Samfylkingarinnar, er með 100 prósenta mætingu en fyrrverandi forsætisráðherra, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, er aðeins með 33 prósenta mætingu. Þá virðast alþingismenn afar sjaldan verða veikir og Vinstri græn, einn flokka, misstu aldrei af fundi vegna utanlandsferða.
Mætingarskylda á nefndarfundi
Fastanefndir Alþingis eru átta talsins alls og eru að jafnaði skipaðar níu þingmönnum hver. Starfið innan nefndanna er gríðarlega mikilvægur hlekkur í starfi Alþingis. Hins vegar er álagið æði misjafnt í nefndunum en til að mynda fundaði fjárlaganefnd 51 sinni á síðasta þingi en utanríkismálanefnd aðeins 24 sinnum. Meirihluti nefndarmanna þarf að sækja fundina svo að þeir teljist ályktunarbærir.
Yfirleitt er það ekki vandamál en þó lagði minnihlutinn í utanríkismálanefnd fram eftirfarandi bókun á 17. fundi nefndarinnar: „Fulltrúar Vinstri hreyfingarinnar græns framboðs og Pírata bóka athugasemdir við að meirihlutinn hafi margsinnis ekki virt þingsköp sem kveða á um mætingarskyldur þingmanna á nefndarfundi og að fulltrúar meirihlutans kalli ekki inn varamenn ef forföll verða í þeirra hópi. Fulltrúar minnihlutann bera þar með ábyrgð á því að fundir séu mannaðir og fundir séu þar með lögmætir. Það gangi ekki upp til lengdar.“
Þetta er athyglisvert í ljósi þess að mætingarskylda er á nefndarfundi nema að „nauðsyn banni“ eins og segir orðrétt í lögum. Þrátt fyrir það eru óútskýrð forföll nokkuð algeng en munurinn á nefndarfundum og almennum þingfundum er sá að mæting þingmanna er kirfilega færð til bókar í fundargerðum nefnda. Blaðamaður kafaði því ofan í rúmar fjögur hundruð fundargerðir og tók mætinguna saman.
Nánar er fjallað um mætingu á nefndarfundi í helgarblaði DV.
