„Fimmtán ára gamall fór ég ránshendi um bókabúð Máls og menningar á Laugaveginum. Ég skautaði upp á efri hæðina í annarlegu ástandi, stakk nokkrum kaffiborðsbókum undir peysuna og ráfaði óléttur út.“
Þannig hefst pistilinn eftir Þórarinn Leifsson rithöfund og myndlistarmann sem birtur er á Stundinni. Þar játar Þórarinn á sig stórfelldan þjófnað. Fyrst úr búðum en þá gengst Þórarinn jafnframt við því að hafa farið eins og stormsveipur um Internetið og halað niður ólöglegu efni hér og þar. Á þeim tíma sá hann ekkert rangt við athæfið.
Umræður um hugbúnaðarþjófnað og niðurhal á tónlist og kvikmyndum skýtur reglulega upp kollinum í fjölmiðlum. Síðast þegar rithöfundurinn Einar Kárason hjólaði í Pírata og kallaði þá þjófa. Var Einar meðal annars uppnefndur risaeðla, nú væru aðrir tímar. Segja má að Þórarinn leggist á sveif með Einari og kveðst hann sjálfur vera hin einna og sanna risaeðla:
„Ef hann getur ekki hætt að safna skrám af sjálfsdáðum verður hann að fá hjálp til þess, alveg eins og aðrir fíklar.“
Þórarinn segir að stundum hafi hann stolið í gríni, hnupplað sælgæti í sjoppu og hlaupið út. Smáþjófnaðatímabilinu lauk þegar hann rændi strigaskóm á Laugavegi. Verslunarstjórinn spurði af hverju hann væri að þessu.
„Bara, sagði ég. Mig langaði til þess. Nokkrum mínútum síðar sat ég lúpulegur í baksæti Svörtu Maríu efst á Barónsstíg og starði á grá hár á hnakkaspiki bærast undan mávahúfu í takt við talanda miðaldra manns. Mér yrði sleppt ef ég stæli aldrei aftur. Ég stóð við það – þangað til að ég lærði á tölvu, tæpum áratug síðar.“
Þá tók við ýmis þjófnaður á netinu. Kona Þórarins, rithöfundurinn Auður Jónsdóttir var á móti öllu ólöglegu niðurhali og hafði ekki hugmynd um að úti í horni sat eiginmaðurinn að hlaða niður Twin Peaks. Það var svo ekki fyrr en þau hjónin fluttu til Berlínar sem hann hætti að hala niður efni ólöglega. Þar í landi eru háar sektir fyrir að stela kvikmyndum og þáttum á netinu.
Í sumar hætti Þórarinn svo alfarið að taka efni ófrjálsri hendi. Hann gerði sér grein fyrir að forritin sem hann hafði áður halað niður án leyfis höfðu hríðfallið í verði. Þá var hægt að nálgast kvikmyndir og þætti ódýrt hjá efnisveitum ýmsum. Hann bætir þó við að byggja verði upp veitur og að listamenn sem fái greitt frá Netflix, Spotify og öðrum risum fái meira fyrir sinn snúð.
„Það er freistandi að hæðast bara að Jakobi Frímanni, þrástagast á að það að deila stafrænu skjali sé eins og að lána bók af bókasafni og uppnefna rithöfundinn Einar Kárason vonlausa risaeðlu sem neiti að horfast í augu við nútíma tækniframfarir […] En Tóti tölvuhjassi er hin eina sanna risaeðla. Ef hann getur ekki hætt að safna skrám af sjálfsdáðum verður hann að fá hjálp til þess, alveg eins og aðrir fíklar.“
