„Óháð þeirri staðreynd að útlendingar stækka kökuna og auka verðmætasköpun í samfélaginu er mikilvægt að hafa hugfast að fjölmenning er ávísun á lífsgæði. Án fjölmenningar hefðum við ekki perlur eins og Ban Thai og Meze. Ef útlendingar hefðu ekki sest hér að og auðgað íslenskt samfélag þá væru bara amerískir skyndibitastaðir og staðir með þungum og brösuðum íslenskum heimilismat í miðborginni. Gestir og gangandi gætu örugglega fengið góðar lambakótilettur í raspi ef heppnin væri með þeim.“

Þetta segir Þorbjörn Þórðarson fréttamaður Stöðvar 2 í leiðara Fréttablaðsins í dag. Vísar hann til tyrkneska veitingahússins Meze og tælenska veitingahússins Ban Thai á Laugavegi. Samkvæmt tölum frá Ríkisskattstjóravoru þrír af hverjum fjórum nýjum skattgreiðendum erlendir ríkisborgarar en einn af hverjum fjórum var Íslendingur. Kallar Þorbjörn þá sem vilja þrengja að fjölmenningu á Íslandi Kótilettufólk:

Þeir sem vilja þrengja að fjölmenningunni í stað þess að taka henni opnum örmum eru þess vegna óttalegir kótilettukallar- og konur. Kótilettufólkið fór á límingunum yfir áformum um mosku í Sogamýri og notar frasa eins og „það þarf að laga til í eigin garði“, heimahögunum, áður en hægt er að taka á móti fleiri innflytjendum,

segir Þorbjörn. Ef það stæði til boða myndi Kótilettufólkið kjósa Íslandsdemókratana, vísar hann þar til Íslensku Þjóðfylkingarinnar sem haldið hefur fundi á Café Catalinu í Hamraborg:

„Kótilettufólkið myndi kjósa Íslandsdemókratana ef sá flokkur væri eitthvað annað og meira en hópur af furðufuglum með stór barmmerki á krá í Kópavogi. Eini munurinn á íslensku furðufuglunum og Svíþjóðardemókrötunum er sá að þeir síðarnefndu fengu trúverðuga einstaklinga í forystusveit sína. Rasisti í jakkafötum með góða menntun verður samt alltaf rasisti.“

Vonar Þorbjörn að raddir skynsemi, upplýsinga og manngæsku yfirgæfi málflutning Kótilettufólksins:

Kótilettufólkið er óheppið því þröngsýni þess er ekki því sjálfu að kenna. Það var óskrifað blað við fæðingu eins og aðrir. Fólk sem var nært á þröngsýni og hræðslu frá blautu barnsbeini verður ekki heilt nema með gagngerri hugarfarsbreytingu. Ef til vill eru það draumórar að ætla að slíkt sé hægt enda er erfitt að kenna gömlum hundi að sitja. Það má samt bera þá von í brjósti að raddir skynsemi, upplýsinga og manngæsku verði háværari og yfirgnæfi suðið frá kótilettufólkinu.