Áratugum saman hafa rannsóknir horft fram hjá þessum líffræðilegu viðbrögðum kvenna í rannsóknum varðandi verki. Þessi skekkja hefur valdið síður áhrifaríkum meðferðum fyrir konur og meðferðum sem eru oft ekki nægilega góðar.
Þar til fyrir ekki svo löngu voru flestar rannsóknir tengdar verkjum, gerðar af körlum og með karlkyns þátttakendum, óháð því hvort það var fólk eða dýr.
Í greiningu, sem Medical News Today fjallaði um, kemur fram að í rúmlega 80% rannsókna, á verkjum, sem voru gerðar fyrir 2016 hafi sjónunum verið beint að körlum.
Þessi fjarvera kvenna var oft skýrð með að hún væri vegna hormóna sem gætu verið truflandi þættir varðandi rannsóknirnar. Þess í stað hefði átt að líta á þetta sem mikilvæga þætti sem þyrfti að rannsaka.
Þetta val hefur haft viðvarandi neikvæð áhrif því núverandi þekking okkar á verkjum og verkjalyfjum byggist enn í dag aðallega á gögnum frá karlmönnum.
Í rannsókn frá 2021, sem var birt í vísindaritinu Brain, Behavior & Immunity ‚ Health, kom í ljós að íbúprófen, svo dæmi sé tekið, virðist hafa betri áhrif á karla en konur þegar kemur að því að draga úr verkjum.
Í rannsókninni kom einnig fram það mat vísindamanna að munurinn á hormónastarfsemi kynjanna sé lykilþáttur. Til dæmis geti östrógen haft áhrif á verki á mismunandi hátt, stundum aukast verkirnir, stundum minnka þeir, allt háð því hvar þeir eru í líkamanum. Testósterón, sem er frekar til staðar hjá körlum, virkar öfugt við östrógen og hjálpar til við að draga úr sársaukatilfinningunni. Í sumum tilfellum krónískra verkja, eru testósterón-meðferðir taldar gefa betri árangur við að draga úr verkjum.
