Svarthöfði horfði andaktugur á þátt í Ríkissjónvarpinu að kvöldi baráttudags verkalýðsins um kennaraverkföll undangenginna áratuga og áhrif svonefndar þjóðarsáttar árið 1990 á kjaramálaumræðu.

Margt forvitnilegt kom þar fram og upp rifjaðist ýmislegt sem snjóað hefur yfir í minni Svarthöfða í áranna rás.

Sérstaka athygli og uppljómun vöktu minningar Ólafs Ragnars Grímssonar í tengslum við þjóðarsáttina árið 1990.

„Það hefur auðvitað margt verið sagt um þjóðarsáttina“, sagði Ólafur í þættinum. „Fæst af því er á réttu róli hvað snertir uppruna hennar og hvernig hún verður til.“

Í framhaldinu rekur Ólafur svo ríkulegan þátt sinn í að hún varð að veruleika og sá Svarthöfði ekki betur en að það rynni sögumanni til ryfja hversu illa menn muna eftir hans þætti í þessum merkasta kjarasamningi síðari áratuga þótt hann hafi fært fram einhverjar skýringar á því.

Undanfarið hefur verið nokkuð á það bent að forystumenn í bandarískum stjórnmálum standi hallandi fæti að andlegu atgerfi og heldur sígi þar á ógæfuhlið.

Ólafur Ragnar er sannarlega á svipuðu reki hvað aldur snertir en ekki fæst betur séð en að minni hans batni fremur með árunum og nú svo komið að hann man atburði sem engin annar man að hafi gerst.