„Í háskólanum vann ég með skólanum og síðustu árin var ég í mjög sérstöku starfi um kvöldin og um helgar, því ég var útfararstjóri hjá Útfararstofu kirkjugarðanna og var alltaf á bakvakt. Um vetrarmánuðina var ég í útköllum á nóttunni og á kvöldin þar sem andlát hafði borið að, bæði í heimahúsum og stofnunum. Svo vaknaði maður að morgni og annað hvort mætti til vinnu þegar maður var að vinna á sumrin og í fríum, eða í tíma að morgni,“
segir Stefán Einar Stefánsson fjölmiðlamaður í viðtali við Kiddu Svarfdal í Fullorðins.
Segist Stefán Einar þannig oft hafa unnið alla nóttina, áður en hann mætti í grískutíma eða aðra tíma, í flóknum verkefnum við að koma fólki í líkhús.
„Þetta er bara mikil lífsreynsla. Þetta er tvíþætt starf, auðvitað eru þessar bakvaktir og þjónusta við látið fólk sem þarf að vinna af virðingu og hugulsemi. En svo auðvitað líka mikil þjónusta við aðstandendur í tengslum við útfarir og kistulagningar, og hinstu óskir fólks gagnvart sínum nánustu þegar þarf að ákveða hvernig fólk er klætt og um það búið. Ég held ég hafi búið um nokkur hundruð manns í kistu á þessum tíma. Sérstakt starf og öðruvísi.“
Stefán Einar segir að þegar kemur að andlátum í heimahúsum þá geti verið um sjálfsvíg að ræða, einstaklinga sem ákveðið hafi að deyja heima í heimaþjónustu langt leitt af sjúkdómum. „Fólk verður bráðkvatt, það eru líka framið morð sem er auðvitað skelfilegur vettvangur, ofneysla fíkniefna og annað sem ber að. Og allt er þetta hluti af mannlegu samfélagi. Það er svolítið búið að færa dauðann úr samfélagi okkar í dag, fólk deyr auðvitað inni á stofnunum og fólk er hrætt við dauðann, þetta var nær heimilum áður.“
Stefán Einar segist hafa unnið með reynslumiklum mönnum sem hafi gert þetta að ævistarfi.
„Ótrúlegar hetjur sem ég hugsa oft til enn í dag og ekki síst þegar ég hitti þá og fæ mér kaffi með þeim.“
Í starfi sem reyndi á segir Stefán Einar að eitt hafi aldrei vanist.
„Það er eitt sem augljóslega vandist aldrei. Hversu hræðilegum slysum menn koma að eða morðum, það er þegar börn deyja. Þá breytist allt. Að búa um lítið barn í kistu reynir mjög á og menn gleyma því aldrei.“
Aðspurður hvort það gerist oft, svarar Stefán Einar:
„Allt of oft. Börn deyja í svefni, fá hjartaáföll og heilablóðföll og hvað þetta heitir. Sem betur fer er barnadauði mjög lítill hér í samanburði við aðra í heiminum. En því miður er það örlög margra foreldra að þurfa að fylgja börnum sínum til grafar.“
