Hestafræðingurinn Linda Karen Gunnarsdóttir skorar á Landssamband hestamanna og Íþróttasamband Íslands að breyta áformum sínum varðandi þolreiðakeppnina Survive Iceland sem fram mun fara á Íslandi í sumar. Þetta kemur fram í pistli sem birtist á Vísi í dag.
Hún heldur því fram að keppni sem þessi sé í raun „pynting og ill meðferð á hestum“. Um er að ræða nokkura daga ferð um suðurhálendið sem mun reyna mikið á hestana. Linda útskýrir sjálfa keppnina svona:
„Forsendur Survive Iceland eru að keppendur fari ríðandi um 280 km leið á fjórum dögum. Dagleiðin verður því um 60-70 km. Hver keppandi mun fá þrjá þjálfaða hesta til afnota og notar tvo hesta á dag til reiðar með reglulegum áningum.“
Því mun hver hestur því ríða um það bil 30 til 35 kílómetra á dag. En Linda segir það hafa verið hefð hér á landi að dagleið á hesti sé einungis 7 til 14 kílómetrar. „Þetta er hefð sem hefur myndast út frá sanngirni gagnvart hestum, enda mikið álag fyrir stoðkerfi þeirra að bera um 1/3 líkamsþyngdar sinnar í lengri tíma.“ Segir hún og bendir á að í lengri ferðum séu yfirleitt notaðir fleiri hestar.
Linda bendir á að dýralæknir muni meta hestana eftir hvern legg í þolreiðakeppninni. Hún tekur þó fram að læknirinn geti ekki metið líðan hestanna að áhrif ferðarinnar á stoðkerfi hans. Þá segir hún jafnframt að rannsóknir hafi sýnt fram á að hestar þurfi tveggja eða þriggja daga hvíld eftir mikið álag.
„Við megum ekki gleyma því að íslenski hesturinn er einn harðgerðasti hestur heims, sem þýðir að hann harkar meira af sér en önnur hestakyn myndu gera í sömu aðstæðum. Það þýðir hins vegar ekki að við eigum að ofbjóða honum. Að ætlast til þess að láta hesta bera knapa svona langa dagleið er ekkert annað en pynting og ill meðferð á hestum.“ segir Linda.
Í lok pistils síns segir hún undarlegt að stærstu samtök hestamanna á Íslandi ætli sér að standa fyrir illri meðferð á hestum með það að markmiði að kynna hestinn út fyrir landsteinana. Hún segir:
„Það er alvarlegt mál að samtökin ætli sér í þessari kynningarherferð á íslenska hestinum að vega svo gróflega að velferð hans. Samtökin munu einnig með þessu setja fordæmi fyrir hestamenn í landinu og fara af þeirri leið sem hestasamfélagið hefur verið á hvað varðar aukna velferð hesta.“
