Tveir Litháar, Linas Gustas og Osvaldas Trakelis, hafa verið dæmdir í 18 mánaða fangelsi fyrir tilraun til smygls á rúmlega 700 grömmum af kókaíni. Úrskurður féll í Héraðsdómi Reykjanes á dögunum.
Mennirnir komu til landsins með flugvél Icelandair frá Amsterdam í mars síðastliðnum. Með í för var unnusta Osvaldas. Ekkert saknæmt fannst þegar leitað var í farangri þeirraen þegar gert var líkamsleit á mönnunum reyndust þeir vera báðir vera með kókaín falið í nærbuxunum, tæp 350 grömm hvor.
Osvaldas viðurkenndi í samræðum við lögreglu að kókaín væri í pakkningunni en sagðist ekki vita hversu mikið magn það væri. Sagðist hann efnið vera í sinni eigu. Linas sagðist hins vegar hafa fundið pakkninguna inni á klósetti í Amsterdam og kvaðst ekki vita hvert innihald hennar væri.
Fyrir dómnum sagði Linas að þríeykið hefði ferðast til Litháen en þaðan hefðu þau farið til Spánar. Frá Barcelona hefðu þau flogið til Amsterdam og þaðan til Íslands. Tilefni ferðarinnar hefði verið fyrirhuguð gifting Osvaldas og unnustu hans. Neitaði Linas að tilgangurinn með ferðalaginu hefði verið sá að smygla fíkniefnum til Íslands. Þá sagðist hann ekkert hafa um það vitað að samferðamaður hans væri með sambærilegan pakka í fórum sínum.
Á meðan hélt Osvaldas því fram að tilgangur ferðarinnar hefði verið hitta foreldra unnustu sinnar í Litháen. Þá viðurkenndi hann að hafa fengið kókaín afhent á meðan hann stoppaði í Amsterdam á leiðinni til Íslands frá Barcelona og sagðist hafa pantað efnið áður en hann lagði af stað í ferðina frá Íslandi. Sagðist hann hafa hefði mælt sér mót við seljandann á klósetti í borginni í tölvupóstsamskiptum en kókaínið var að hans sögn ætlað til eigin neyslu, en hann hefði á þessum tíma neytt 3-6 gramma af því efni á dag.
Sagði hann Linus ekkert hafa vitað um þessi fíkniefnaviðskipti hans, og unnusta sín ekki heldur. Þá sagðist hann ekkert hafa vitað um að Linus væri einnig með fíkniefni í fórum sínum við komuna hingað til lands.
Í niðurstöðu dómsins eru skýringar Linas á því hvernig það atvikaðist að hann fékk áðurnefnda pakkningu í hendur sagðar„afar fjarstæðukenndar.“ Mat dómurinn það svo að framburður mannanna, um að þeir hefðu ekki vitað af fíkniefnainnflutningi hvors annars, væri ótrúverðugur. Því var talið sannað að þeir hefðu staðið að innflutningi fíkniefnanna í sameiningu.
