Þetta virðist einmitt hafa verið örlagaríkt fyrir barn eitt úr einni af elstu yfirstéttarfjölskyldum Austurríkis.
Um dreng er að ræða sem lést þegar hann var 10 til 18 mánaða gamall. Hann lést einhvern tímann á árunum 1550 til 1635. Múmía hans hefur varðveist síðan og rannsóknir á henni sýna að hann lést líklega vegna algjörs skorts á sólarljósi. Múmían fannst í grafhvelfingu sem Starhemberg-ættin á.
Með því að skanna múmíuna sáu vísindamenn að rifbeinin voru aflöguð, líktust klassískum einkennum vannæringar og þá sérstaklega skorts á D-vítamíni.
Fituvefur sýndi að drengurinn var of þungur miðað við aldur, að minnsta kosti miðað við önnur börn á þessum aldri á þessum tíma. Þetta sýnir að drengurinn var vel nærður og því ólíklegt að hann hafi glímt við C-vítamínskort en C-vítamín fáum við úr fæðunni.
D-vítamín fáum við ekki í svo miklum mæli úr fæðunni, það fáum við frekar í frá sólarljósinu.
Niðurstaða vísindamannanna var því að drengurinn hafi verið alvarlega vannærður hvað varðar að fá sólarljós, ekki hvað varðar mat. Hann hafi því verið með beinkröm sem hafi óbeint orðið honum að bana því hún hafi valdið lungnabólgu.
ScienceAlert skýrir frá þessu.