Þann 5. september árið 1379 gerðist mikill harmleikur í Búrgúndý-héraði í Frakklandi. Perrinot Muet, sonur svínahirðisins í Saint Marcel le Jeussey-klaustrinu, varð fyrir því óláni að vera drepinn af svínunum. Muet lenti milli tveggja hjarða af svínum sem felldu hann og tröðkuðu á honum þar til hann lést.

Fógeti var tafarlaust sóttur og hann sá að þarna var ekki um slys að ræða heldur morð. Hann gat þó ekki séð hvaða svín bæri ábyrgð á dauða Muet og handtók því þau öll. Augljóst var að sum hefðu beinlínis ráðist á og traðkað á Muet. Önnur væru samsek með því að horfa upp á þetta gerast og ættu þar með að hljóta sömu refsingu. Voru þau því öll svín klaustursins ákærð fyrir morðið á Perrinot Muet og fyrir dómara voru þau öll dæmd til dauða.

Ábótanum Humbert de Poutiers fannst þetta ansi hart og taldi að svínamissirinn yrði reiðarslag fyrir efnahag klaustursins. Skrifaði hann því bréf til hertogans af Búrgúndý og bað um að aðeins þrjár gyltur yrðu dæmdar fyrir morðið. Hin svínin yrðu skilgreind sem áhorfendur og náðuð. Hertoginn sýndi ábótanum skilning og féllst á tillögu hans. Var öllum svínunum nema þremur sleppt úr varðhaldi og færð klaustrinu.

Ekki eru til heimildir um hvernig aftaka gyltnanna þriggja fór fram. En fjölmörg dæmi eru til um réttarhöld og aftökur dýra á miðöldum. Fyrir jafn alvarlegan glæp og morð er ekki ólíklegt að gylturnar hafi annað hvort verið hengdar eða brenndar á báli.