Maríanna Pálsdóttir, snyrti- og förðunarfræðingur og eigandi Snyrtistofu Reykjavíkur, er pistlahöfundur á DV. Hún kemur til dyranna eins og hún er klædd og skrifar hreinskilna pistla um snyrtivörubransann og öðru því tengdu.
Sjá einnig: Maríanna segir þetta samfélagsmiðlatrend stórhættulegt
Í pistli vikunnar fer hún í persónulegri málefni og opnar sig um áfall í æsku.
Í þessum pistli ætla ég aftur í tímann og beina orðum mínum til okkar kvenna, okkar sem þá vorum kannski um fermingu og fram undan blöstu við þrepin í áttina að því að verða kona.
Það sem ég myndi vilja segja við 14 ára mig: Verndaðu þig vel svo æskan þín skekkist ekki því það að vera týndur fullorðinn rífur úr þér kjarnann.
Skrifaðu niður draumana þína – láttu þá alla rætast. Láttu þig það ekki varða hvað öðrum finnst. Haltu áfram að vera þú og reyndu að finna út úr því hvað þú elskar að gera og hverju þú brennur fyrir.
Mundu að það er enginn bíll eða sófi, kjólar eða förðunardót, sem munu veita þér hamingju í lífinu. Þú getur allt. Ekki láta neitt stöðva þig.
Ég myndi líka segja við litlu mig að vandamálin sem koma upp í lífinu eru til að leysa þau og það er best að takast á við þau strax. Talaðu upphátt og segðu frá ef það er eitthvað sem hefur komið fyrir þig.
Ástæðan fyrir þessum skrifum er einföld. Ég fann kraftinn minn aftur núna, fjörutíu ára gömul. Ég fann kraftinn sem ég týndi þegar ég var bara fjórtán ára barnapía. Ég gæti litið á það þannig að þá hafi æsku minni verið rænt, þegar ég gekk með skólatöskuna mína á bakinu á leiðinni í skólann, saklaus og vissi ekki hvað beið mín 30 mínútum síðar á ruslahaugunum. En ég vil frekar horfa fram á veginn, taka ábyrgð á mér sjálfri, miðla því áfram sem ég hef lært af þessum brotsjó til barnanna minna og leiðbeina þeim svo æskan þeirra skekkist ekki eins og mín gerði.
Ég veit að við erum svo margar þarna úti sem þráum að finna frið í hjartanu en vitum einfaldlega ekki hvernig við eigum að fara að. Sumar okkar fara til sálfræðings, aðrar til geðlæknis, markþjálfa eða dávalds, og enn aðrar leggja í hugbreytandi ferðalög. Allt til þess eins að skilja hvað það var sem kom fyrir, hvað það var sem breytti leiknum.
Því miður gera sumar okkar ekkert og þið sem enn berið gamla plástra á sárum fortíðar vil ég segja: Það er ekki of seint að rífa þá af. Það er ekki of seint að hleypa súrefninu að og leyfa sárunum loks að gróa. Það grasserar undir þessum plástrum. Þeir mygla okkur að innan og veikja okkur í sálinni og líkamanum. Ör fortíðarinnar eru partur af leiknum sem við erum þátttakendur í – leiknum sem er lífið sjálft.
Lífið er lífið og það er engin hjáleið.
Höfundur: Maríanna Pálsdóttir, förðunar- og snyrtifræðingur.
Fylgdu henni á Instagram.
