Kári Stefánsson, taugalæknir og forstjóri Íslenskrar erfðagreiningar, er ýmist álitinn þjóðargersemi eða fantur. Sjálfur segir hann hið síðarnefnda vera nær sannleikanum. Sjarmafanturinn í Vatnsmýrinni er á forsíðu DV sem kom út í morgun. Kári ræður stöðu landsins með tiliti til COVID-19, sína eigin bresti, sigra og ósigra, klæðaburð sinn, afhverju hann fer aldrei á árshátíðina hjá ÍE og kjaftasögurnar sem ganga um hann.
Heimsóknin sjálf á skrifstofu Kára er ævintýraleg eins og hann sjálfur.
Kári er vissulega ekki alltaf auðveldur í taumi. Að bóka hann í viðtal er eitt og sér ákveðin spennufíkn. Kári bugtar sig ekki og beygir fyrir neinum og hann verður ekki alinn upp, úr þessu. Biðin eftir honum er áhugaverð. Í litlu rými fyrir framan skrifstofu hans í Íslenskri erfðagreiningu bíðum við ljósmyndarinn og hlustum á nokkuð hávær og hvöss orðasamskipti í gegnum lokaðar dyr. Kári er í símanum.
Ritarinn hans er afskaplega elskuleg kona sem býður upp á kaffi. Það er enginn lúxus þar, hvítir fantar, uppáhellingur af gamla skólanum og bananar og skyr. Það er ljóst að forstjórinn er ekkert dekurdýr.
Dimmur valdsmannslegur rómurinn lækkar. Það verður allt hljótt í nokkrar mínútur áður en kallað er ákveðið:
„Kom inn.“
Góðan daginn, hvernig hefur þú það í dag? Er fyrsta spurningin til Kára.
„Hvern andskotann kemur þér það við?“
Störukeppnin er byrjuð.
Örfáum sekúndum seinna kemur einlægt bros og örlítill hlátur.
Smelltu hér til að sjá viðtalið í heild sinni.
Auk bráðskemmtileg viðtals við Kára er að finna ýmislegt áhugavert í blaðinu. Má það helst nefna umfjöllun um brotalamir í Slökkviliðinu sem er alvarlega undirmannað en álag á liðsmenn er fram úr öllu hófi. Sömu mennirnir voru á vakt tímunum saman í stórum bruna við Bræðraborgarstíg fyrir skemmstu og fóru þeir ítrekað inn í reykköfun sem þreytir þá hratt. Einn slökkviliðsmannana hrapaði 4 metra á slysstað eftir að hafa sjálfur farið oftar en einu sinni inn í aleldahúsið.
