Lagið nefnir hún Diamond boy en hún fékk fyrrum Breiðavíkurdrenginn Bárð R. Jónsson til að leika í myndbandinu.
„Mig langaði að fá einhvern til liðs við mig sem byggi yfir þessari erfiðu reynslu og hafði samband við Bárð. Ég hafði séð hann í viðtölum, tala opið um æsku sína, og þegar hann sagði já var ég honum mjög þakklát. Ég viss að nærvera hans og þátttaka yrði sterk og sönn.“
Bárður er einn þeirra drengja sem vistaðir voru á heimilinu á árunum 1964-1966. Hann var þá tíu ára og mátti þola bæði líkamlegt og kynferðislegt ofbeldi á Breiðavíkurheimilinu. „Mér fannst ég ekki geta gert annað en að segja já, umræðan um þessi Breiðavíkurmál hefur aldrei vafist fyrir mér. Ég stend alveg undir því að hafa verið vistaður þarna og eiga mér þessa fortíð enda finnst mér að allir ættu að standa undir sinni fortíð. Satt best að segja fannst mér gott að hún bæði mig um þetta, málefnið er gott og kemur við okkur öll.“
Bárður hefur nú verið edrú í tæp fjörutíu ár en hann segir leiðina á beinu brautina bratta.
„Það gerðist ekkert í mínu lífi fyrr en ég hætti í fíkniefnaneyslu. Sú leið sem ég hef farið er að ræða stöðugt við þerapista í þau 37 ár sem ég hef haldið mér straight og það hefur hjálpað, í gegnum samtalsmeðferðirnar hef ég reynt að skoða sjálfan mig til að halda utan um þetta allt saman. Það er hins vegar erfitt að segja hvort fíkniefnaneyslan sé bein afleiðing æskunnar. Það verða nefnilega ekki allir fíklar sem drekka eða prófa önnur vímuefni en ég kem úr ákveðnum áhættuhóp. Ég kem frá brotnu heimili og ólst að hluta til upp á stofnun, pabbi var alki þó mamma hvorki drykki né reykti. Samkvæmt erfðafræðinni hef ég ákveðna tilhneigingu til að verða fíkill sem reyndist vera raunin.
Ég veit upp á hár hvenær ég varð alkahólisti, ég var sextán ára, vann til sjós og fór að drekka í hverri einustu inniveru.
Þannig gerðist það bara að allt í einu var ég orðinn alkahólisti. Svo vafði þetta upp á sig og ég missti stjórn. Þetta varð aðal atriðið í lífinu: að vera undir áhrifum, sem er auðvitað dæmigert fyrir fíkilinn. En það er löng leið til baka, þegar maður hefur á annað borð ánetjast og endað í fangelsi eins og ég gerði. Þá þarf mikið átak til að komast aftur á beina braut.“
Viðtalið í heild má lesa í helgarblaði DV.
