Sumarið 1392 var Karl í veiðiferð ásamt fylgdarliði sínu á Bretaníuskaga en hann var þá 23 ára gamall. Skyndilega fékk hann brjálæðiskast og hjó niður einn af riddurum sínum. Síðan réðst hann á fylgdarliðið og náði að drepa þrjá til viðbótar áður en aðrir náðu að yfirbuga hann. Karl átti eftir að fá mörg slík köst í gegnum tíðina en ekki alltaf ofbeldisfull. Stundum þekkti hann ekki drottninguna eða börn sín og stundum ekki einu sinni sitt eigið nafn. Allir voru þó sammála um að hann væri góður stjórnandi þegar hann var heill.
Þegar Karl fékk sín köst og var hvað brothættastur taldi hann sig vera gerðan úr gleri. Þá óttaðist hann það mjög að brotna og bannaði fólki að snerta sig. Til að verja líkama sinn klæddi hann sig í mörg lög af fatnaði og var vel dúðaður. Hann lét þetta þó ekki stöðva sig í að sinna áhugamálum sínum. Karl var mikill veiðimaður og alltaf á ferðinni en þurfti þó sérstaklega að passa sig. En oft var hann þó mjög hræddur og sat þá grafkyrr í herbergi sínu. Hann taldi að ein röng hreyfing gæti splundrað honum.
Karl var ekki sá eini sem þjáðst hefur af ranghugmyndum um að vera úr gleri. Dæmi eru um annað aðalsfólk frá miðöldum með sömu einkenni og lærð rit voru skrifuð um þau. Tilfellum fækkaði mjög eftir iðnbyltingu en þau eru enn til staðar í dag.
