Baldur Andrésson er höfundur þessarar greinar:

— — —
Haustið 2007 var kreppa í íslensku fjármálalífi skollin á,
sem augljóslega hlaut að leiða til heljarhruns.

1. Óheft innstreymi á erlendu lánsfé til banka stöðvaðist.
2. Fasteignamarkaður fraus, skilaboð um verðandi verðhrun.
3. Hlutabréfamarkaður dapraðist skyndilega, en með svindli
tókst um skamman tíma að halda hlutabréfaverði í stað.
4. Krónugengið var augljóslega að falli komið. Fyrsta stór-
falli varð þó varnað með brögðum,  þar til í mars 2008.

Allt þetta átti að vera heyrum kunnugt strax frá hausti 2007.

Hvernig brást Alþingi við í aðdraganda heljarhruns 2008 ? :

Alþingi ákvarðaði sjálfu sér afar langt páskafrí vorið 2008
en einmitt á þeim frívikum Alþingis féll gengi krónu um 40%.

Í kjölfar páskfrísins  ákvarðaði Alþingi sér afar langt sumafrí 2008.
Þingmenn voru heimtir úr löngu sumarleyfi  ( fjallgöngum sínum,
barnabókaskrifum, Spánargleðskap)   haustið 2008,  þá
til setningar neyðarlaga: Heljarhrunið var staðreynd orðin.

Alþingi,sem stofnun, m.a. þingmenn sem 2008 nutu langra,, frímánaða“
ákváðu í kjölfarið að finna þá,sem brugðust á vaktstöðu sinni  árið 2008,
ekki síst þegar Alþingi hafði ákveðið sjálfu sér langvarandi leyfi frá sinni vakt.

Þannig varð Alþingi að ákæruvaldi gegn ,, þeim sem svaf“ í aðdraganda hruns.

Áður hafði Alþingi afhent völd sín og áhyggjumál flest framkvæmdavaldinu.
Framkvæmdavaldið, með samþykki Alþingis,hafði áframvísað sínum
verkhluta að miklu leyti til ,,markaðsafla“- þ.e. til peningaafla í samfélaginu.
Þetta var eðlileg framvinda í ríkjandi trú á nýfrjálshyggju, nýkapitalisma.
( T.d. var Þjóðhagsstofnun aflögð, en greiningardeildir einkabanka urðu í
kjölfarið helstu trúnaðarstoðir í efnahagsmálum- og Kauphöll Íslands.)

Forsætisráðherra samstjórnar Sjálfstæðisflokks og hægri-krata, Geir Haarde,
var heima í taugaáfalli þegar Alþingi naut langra frímánaða sinna 2008. Hann
er að auki sagður hafa verið án gleraugna , þegar strandstaður átti að  blasa við.
Opinber trú G.H. gerði þó ekki ráð fyrir öðru en ,,sjálfsstýringu markaðarins“.

Skríparéttarhöld blasa nú við.  Sýkna er fyrirséð, en Alþingi sér mestan hag í að
,,öllur réttlæti verði fullnægt“. Þá verður allt gott aftur- og öllum breytingum forðað.