Hjúkrunarfræðingurinn Julie McFadden starfar á líknardeild á spítala í Los Angeles þar sem hún veitir lífslokameðferð. Sökum starfa sinna hefur hún ítrekað verið viðstödd þegar sjúklingar segja skilið við þetta líf.
Hún segir að þó hvert tilfelli sé einstakt þá séu fjögur atriði sem gjarnan eigi sér stað þegar sjúklingur kveður. Þetta gerist það oft að hún og samstarfsmenn hennar sjá ástæðu til að vara fjölskyldur við þegar þau standa með ástvin á banalegunni.
Fólk á til að sjá sýnir á banalegunni. Jafnvel nokkrum vikum áður en það segir skilið við þennan heim. Þessar sýnir eru sannfærandi og má gjarnan heyra fólk á banalegunni eiga samræður við einhvern sem bara það sér.
Hún segist gjarnan frá skammir frá fjölskyldum þegar hún varar við þessu, þar sem þau halda að hún sé að reyna að sannfæra þau um líf eftir dauðann.
Julie segir að í 30 prósent tilvika fái fólk skyndilegt orkuskot rétt áður en það deyr. Þetta geti varað í nokkra daga. Jafnvel sjúklingur sem er mikið veikur getur skyndilega virkað eins og hann sé að verða betri. Enginn viti hvers vegna þetta gerist, en Julie segist gjarnan vara fjölskyldur við þessu.
Stundum þegar fólk lætur lífið virðist það sjá einhvern sem enginn annar sér og réttir hendurnar fram eins og það ætli að grípa í þessa ósýnilegu manneskju eða faðma hana.
„Þetta er ekki bara að þegar augun eru opin, því augu fólks eru opin þegar þau deyja. Þetta er þegar einhver er enn með einhverja rænu og bara starir í hornið eða á einhvern annan stað í herberginu. Stundum brosa þau á meðan. Stundum eru þau að tala við einhvern á meðan, en virðast ekki ná að sleppa undan störunni.“
Julie segir að þetta sé allt fullkomlega eðlilegt.
