Í dómsskjölum kemur fram að konan hafi haldið því fram að maðurinn hafi fullyrt áður en þau gengu í hjónaband að hann væri gagnkynhneigður og vildi eignast börn. Tveimur mánuðum fyrir sjötta brúðkaupsafmæli þeirra hafi hann hins vegar opinberað samkynhneigð sína.
Dómarinn í málinu var allt annað en sáttur við þessa málshöfðun og taldi hana tímasóun. Öllum kröfum konunnar var hafnað og lögmanni hennar gert að greiða lögmanni mannsins alla þóknun sína en hún nam sem svarar til um átta milljóna íslenskra króna. Dómarinn gagnrýndi einnig þessa upphæð og sagði hana alltof háa og ekki í neinum tengslum við þjóðfélagsstöðu konunnar og mannsins.