Leiðari DV þann 7. ágúst.

Þegar ég býð fólki í mat á ég það til að hugsa um hvaða fólk „passi“ saman. Hverjir myndu eiga vel saman skoðanalega séð og geta átt góða kvöldstund saman. Það er samt í raun alveg glötuð aðferðafræði og ekki til þess fallin að skapa líflegar umræður. Auðvitað vill enginn bjóða í öskurorgíu en fjölbreytileikinn í öllum myndum skiptir svo miklu máli. Hvaða tilgangi þjónar það að sitja með mismunandi útgáfum af sjálfum sér og lufsast með gaffalinn í heimagerðu tagliatelle og vera æðislega sammála heilt kvöld?

Það er þessi hræðsla við það sem maður þekkir ekki vel sem gerir okkur svo lítil. Það er engin leið til þess að vaxa, læra, éta hatt sinn og verða meiri manneskja ef það er stanslaust verið að jánka ofan í pastadiskinn. Að raða í kringum sig já-fólki gerir ekki neitt fyrir neinn né að sitja heilu kvöldstundirnar yfir spegilmyndum sínum. Slíkt sendir líka frekar máttlaus skilaboð til afkomendanna við borðið.

Það er ekki laust við að það læðist að manni léttur kvíði við að sjá fram á samvistir við fólk sem er manni sjálfum frábrugðið. Alls konar fólk með alls konar hugmyndir og tilfinningar líkt og fyrirfinnst í skólastofum. En þar lærir maður. Ekki aðeins á bókina heldur að vinna með alls konar fólki, læra af alls konar fólki, bæði hvernig maður vill vera, og hvernig maður vill ekki vera.

Í forsíðuviðtali blaðsins ræðir Erla Hlynsdóttir, fréttastjóri DV, við Hrafnhildi Gunnlaugsdóttur kvikmyndagerðarkonu. Hún eignaðist dóttur með eiginkonu sinni og samkynhneigðum vinum þeirra. Saman mynda þau fimm manna fjölskyldu sem hreinlega geislar af. Foreldrarnir vinna vel saman og segja það ekki vera vandamál að vera fjögur um uppeldið enda eru alls konar fjölskyldusamsetningar sífellt algengari, sem litar lífið svo sannarlega bjartari litum.

Ástin er það mikilvægasta í heiminum og hana ber að heiðra. Til hamingju með Hinsegin daga og gerum alla daga Alls konar daga. Alls konar er best með ástina í fararbroddi.