Landsréttur hefur staðfest sýknudóm Héraðsdóms Reykjavíkur í máli manns gegn Reykjavíkurborg. Maðurinn stefndi borginni til greiðslu bóta eftir að hafa runnið á flísum í innilaug Laugardalslaugar sumarið 2010 og hlotið af því töluvert líkamstjón. Var talið að honum hefði ekki tekist að sanna að flísarnar hefðu verið flughálar og þar með vanbúnar. Landsréttur gerir sérstaka athugasemd við að málsmeðferðin fyrir héraðsdómi hafi tekið alls sjö ár og segir það afar aðfinnsluvert en það breytti þó engu um niðurstöðuna.
Dómur héraðsdóms í málinu féll í desember 2023 og maðurinn áfrýjaði honum til Landsréttar síðar í sama mánuði. Ekkert varð þó af fyrirhugaðri þingfestingu fyrir réttinum í febrúar 2024 og áfrýjaði maðurinn því málinu öðru sinni í mars.
Í dómi Landsréttar kemur fram að maðurinn hafi hlotið líkamstjón í slysinu en því er ekki lýst nánar. Í dómi héraðsdóms er þessu líkamstjóni og slysinu sjálfu hins vegar lýst ítarlega. Fram kemur að maðurinn segi slysið hafa orðið á þann hátt að hann hafi setið á bakka laugarinnar, þeim megin sem afgreiðslan er, á milli stökkbretta, með fætur ofan í lauginni. Bakkinn sé á stalli með flísalögðu gólfi og umhverfis stallinn sé einnig flísalagt gólf. Sagðist hann hafa snúið sér við á rassinum til að standa upp, en þá runnið á flísunum, sem verið hafi flughálar, og skollið mjög harkalega í gólfið. Þetta hafi gerst mjög snögglega þar sem ekkert viðnám hafi verið fyrir hendi. Hann kveðst hafa lent á hægri öxl og mjöðm, fengið slink á kjálka og tennur og farið úr axlarlið.
Síðan þá eru 15 ár liðin en engin ástæða er til að ætla að afleiðingarnar fyrir manninn séu ekki enn þær sömu og þær voru í lok árs 2023, samkvæmt dómi héraðsdóms. Þar kemur fram að maðurinn hafi verið mjög kvalinn og sjúkraflutningamenn hafi gefið honum sterk deyfilyf áður en hann var fluttur með sjúkrabifreið á slysadeild Landspítalans og þar hafi öxlinni verið komið í lið. Hann hafi tvíaxlarbrotnað, sprunga greinst í viðbeini, auk þess sem tennur brotnuðu og gengu til. Það síðastnefnda sagði maðurinn að hefði reynst sér einstaklega erfitt viðureignar. Hann hafi þjáðst af miklum tann- og kjálkaverkjum, m.a. vegna sýkinga í kjálkabeini. Hann hefði gengist undir margar aðgerðir vegna þessa og sagði meðferð ekki enn lokið.
Fyrir lágu læknisvottorð um þessa áverka og um líkamstjón mannsins vegna slyssins var ekki ágreiningur í málinu.
Landsréttur bætir því aftur á móti við að eftir sem áður séu meginreglur um sönnun hinar sömu. Þær feli meðal annars í sér að tjónþoli þurfi almennt að sanna þau atvik sem hann reisi bótakröfu sína á, til dæmis að aðbúnaður hafi verið ófullnægjandi. Svo að til álita komi að vikið verði frá meginreglum að því leyti þurfi almennt eitthvað sérstakt að koma til sem kalli á slíkt frávik, til dæmis að það verði talið hafa staðið upp á gagnaðila að upplýsa og rannsaka atvik frekar eða halda til haga gögnum.
Landsréttur segir að bótakrafan hafi fyrst verið sett fram fimm árum eftir slysið. Rétturinn segir jafnframt að leggja verði til grundvallar að ekkert hálkuslys hafi orðið við innilaugina frá opnun hennar í janúar 2005 og þar til maðurinn slasaðist 2010. Vísar rétturinn sömuleiðis til þess að niðurstaða viðnámsmælingar Nýsköpunarmiðstöðvar, sem gerð var á flísum við bakka innilaugarinnar 2017, hafi verið sú að viðnám hafi mælst nægilega gott miðað við sænsk viðmiðunargildi og þær forsendur sem notaðar voru við prófunina.
Í ljósi þessa og gagna málsins sé ekki tilefni til að víkja frá meginreglum um sönnun. Engu breyti þótt ekki hafi verið fallist á formlega beiðni mannsins í maí 2022, um að teknar yrðu upp nokkrar flísar og hálkuviðnám þeirra mælt. Vildi rétturinn meina að sú rannsókn hefði haft takmarkaða þýðingu enda hafi þá verið liðin tæplega 12 ár frá slysinu.
Á þessum grundvelli staðfestir Landsréttur sýknudóm héraðsdóms.
Í lok dóms Landsréttar eru hins vegar gerðar alvarlegar athugasemdir við hversu langan tíma meðferð málsins hafi tekið fyrir héraðsdómi. Málið hafi verið þingfest þar í október 2016 en dómur ekki fallið fyrr en sjö árum síðar en eins og áður segir var það í desember 2023. Segir í dómi Landsréttar að samkvæmt þingbók Héraðsdóms Reykjavíkur hafi ekkert þinghald verið í málinu um rúmlega þriggja ára skeið, frá 28. janúar 2020, þegar yfirmatsmenn hafi verið dómkvaddir og þeim veittur rúmlega þriggja mánaða frestur, og þar til yfirmatsgerð hafi verið lögð fram 9. maí 2023.
Þess er ekki getið í dómi Landsréttar hvort að Covid-19 heimsfaraldurinn hafi eitthvað haft með þessar miklu tafir að gera en rétturinn segir um lengd málsmeðferðarinnar fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur:
„Framangreind málsmeðferð er í brýnni andstöðu við meginreglu réttarfars um hraða meðferð máls og er aðfinnsluverð.“
Þessar aðfinnslur höfðu hins vegar bersýnilega engin áhrif á niðurstöðu málsins og eftir situr maðurinn bótalaus.
