Jón Trausti Reynisson ritstjóri Mannlífs segir að Kristrún Frostadóttir forsætisráðherra hafi stigið í gildru andstæðinga sinna á Ísafirði í vikunni.

Þar hafi hún lýst áformum um stofnun innviðafélags og hvernig tekjur vegna hærri veiðigjalda muni meðal annars renna til vegagerðar.

„Þannig að við þurfum bara að sýna það að við munum standa undir þeim innviðum og þeirri opinberu þjónustu sem mun styrkja samfélögin. Og þetta þurfi ekki að vera eina viðmiðið, það er að segja hversu há veiðigjöld samfélögin eru að greiða.“

Jón Trausti segir í leiðara sínum að með orðalaginu „hversu há veiðigjöld samfélögin eru að greiða“ hafi Kristrún stigið í gildru.

„Líklega er þetta sú setning sem Kristrún mátti síst segja,“ segir Jón Trausti en þannig hafi Kristrún lýst veiðigjöldum sem skatti á samfélög en ekki á hagnað eigenda útgerðanna.

„Með því talaði hún sig beint inn í söguþráð andstæðinga veiðigjaldanna, þeirra sem fengu meðal annars afkomanda kvótaeigenda og fleiri til að taka upp myndbönd af fólki og aðstöðu sveitarfélaga, fyrir auglýsingaherferð undir merkjum Samtaka fyrirtækja í sjávarútvegi: Við lifum öll á sjávarútvegi. Þannig samsamaði Kristrún hagsmuni útgerðar og almennings í einni setningu.“

Jón Trausti rekur þó að veiðigjaldið sé nú um 33 prósent af áætluðum hagnaði útgerða. Hins vegar hafi verð aflans byggt að miklu leyti á eigin viðskiptum útgerðanna sem skýri hvers vegna fiskvinnsluhluti sjávarútvegsins hafi síðustu ár verið rekinn með meiri hagnaði en fiskveiðahlutinn.

En veiðigjöld leggist á hagnað og því erfitt að halda því fram að þar sé verið að taka pening frá samfélaginu sem slíku.

Ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar hafi stigið í sömu gildru árið 2012 en þá tókst pólitískum andstæðingum ríkisstjórnarinnar að sameina landsbyggðina gegn frumvarpi sem átti að hækka veiðigjald og losa um eignarhald útgerðarinnar á afnotarétti auðlindarinnar.

Jón Trausti rekur að þessi málflutningur stjórnarandstöðunnar og SFS byggi mikið á því að allur hagnaður útgerðarinnar fari í fjárfestingu í nærumhverfinu. Það sé rangt. Bendir Jón Trausti til dæmis á ábatasama starfsemi Samherja erlendis, svo sem í Namibíu, en eins hafi miklir peningar runnið í eignarhaldsfélög eigenda útgerðanna og svo til að halda Morgunblaðinu gangandi þrátt fyrir taprekstur.

Eins hafi stjórnarandstaðan nú farið að stilla hækkun veiðigjalda upp sem fyrsta skrefi í mögulegri inngöngu Íslands í Evrópusambandið.

„Þetta er því aðeins rétt að byrja. Ætlun þingmanna Miðflokksins, Framsóknarflokksins og Sjálfstæðisflokksins er að leggja allt undir í þessum tveimur orrustum. Þar verða kunnuglegar víglínur.“

Á þinginu í gær hafi svo verið gripið í kunnuglega taktíkt með stóryrðum og upphrópunum. Meðal annars hafi Rósa Guðbjartsdóttir stimplað hækkun veiðigjalda sem sósíalisma.

„Við þekkjum svona orðræðu frá Bandaríkjunum og vitum að ef ætlunin er að kljúfa þjóð eru skilvirkustu tólin stóryrði og upphrópaðar ásakanir.“