Jokka G. Birnudóttir er 75 prósent öryrki síðan árið 2004. Í opnu bréfi sem hún stílar á Bjarna Benediktsson fjármálaráðherra lýsir hún nöprum veruleika þeirra Íslendinga sem þurfa að reiða sig á strípaðar örorkubætur um hver mánaðamót.
Meirihluti fjárlaganefndar Alþingis leggur til niðurskurð frá áður samþykktum fjárlögum til að bregðast við kólnandi hagkerfi en einkaneysla er að dragast saman. Er lagt til að framlög til öryrkja verði lækkuð um 1.100 milljónir króna og hægt verði á framkvæmdum við nýjan Landspítala og nýtt skrifstofuhús Alþingis. Þetta kom fram í frétt DV þann 13.nóvember síðastliðinn.
Hátt í 100 manns hafa deilt bréfi Jokku á facebook eftir að hún birti það á miðlinum í gærkvöldi. Í samtali við blaðamann segir hún að sér sárni þegar ráðamenn þjóðarinnar nota orðið „fjármálalæsi“ þegar kemur að málefnum öryrkja.
„Þegar þú þarft að skrapa hverja krónu og sætta þig við að geta ekki lifað og ert upp á það komin að einhver maður suður í Reykjavík, sem ræður því hvort þú átt fyrir húsaleigunni, segir svona blákalt. Þegar þú kaupir 90 prósent af fötunum þínum hjá Rauða krossinum og allir hrósa þér fyrir útsjónarsemi, og maður brosir bara.“
Opið bréf til Bjarna Benedikssonar
Mig langar að biðja þig um að lesa aðeins eftirfarandi hugrenningar og setja þig í spor hins almenna borgara.
Hefur þú einhverntímann upplifað þá skömm að eiga ekki fyrir reikningum mánaðarins?
Ég efast um það.
Ég efast um að þú hafir nokkurntímann staðið í Bónus og þurft að skila vörum úr körfunni afþví þú áttir ekki fyrir þeim
Ég leyfi mér stórlega að efast um þú hafir staðið með kvíðahnút í maga í apótekinu, þar sem þú ert að leysa út lyfin þín, vitandi að kannski getir þú ekki leyst þau út því heimildin er búin á kortinu þínu
Að þú hafir þurft að fara í gegnum alla vasa á fötum, í allar skúffur, og selt flöskur til að eiga fyrir mjólk og brauði
Að fá senda innheimtuseðla frá Mótus af því þú misstir heilsuna, gast ekki unnið og kerfið er ekki að hjálpa þér
Að hafa setið fyrir framan kerfismanneskju sem horfir staðfastlega á tölvuskjáinn sinn og segist ekki geta hjálpað þér afþví þú passar ekki inn í kassann þeirra
Að hafa farið að skæla í röðinni hjá Mæðrastyrksnefnd því þér finnst erfitt að vera í þessari stöðu
Ég efast um þú hafir þurft að leita á náðir fjölskyldudeildar til að fá styrk svo barnið þitt geti verið í mat í skólanum
Að hlusta á börnin þín óska þess að fá svona eða hinsegin í jólagjöf og vita þú getur ekki keypt neitt handa þeim
Hvað þá að fá hnút í magann þegar börnin þín stækka því þá þarf að kaupa föt og skó, og það er erfitt að þurfa alltaf að leita til Rauða krossins eftir fötum.
Heyra svo frá ykkur að við höfum ekki fjármálalæsi?
Hver ætti einmitt að vera fjármálalæs ef ekki við? Sem þurfum að velta hverri einustu krónu, og taka ákvörðun um hvort eigi að borga alla reikninga og eiga þá ekki fyrir mat, eða sleppa kannski einn mánuð í viðbót með að borga annanhvern reikning?
Að heyra að við séum bara að misskilja? Enginn hafi fengið meiri hækkun en öryrkjar og aldraðir síðustu ára?
Við erum kannski ekki á þingi, en við erum ekki vitlaus.
