Bridesmaids með draugum er í sjálfu sér ágætis hugmynd. En því miður er það ekki það sem við fáum hér. Kristen Wiig er sjarmerandi í hlutverki Erin Gilbert og Melissa McCarthy skemmtileg sem Abby Yates og samspil þeirra hefði getað borið myndina uppi. Mad Max sýndi líka í fyrra að það er hægt að endurræsa „eitís“ seríur með nýjum áherslum og góðum árangri. En í staðinn fáum við bara upprifjun af fyrstu myndinni.
Bara það að skipta um leikara er eitt og sér ekki nóg til að gera eitthvað nýtt.
Gömlu minnin dúkka upp, hvert á fætur öðru, í stað söguþráðar. Slimer mætir, Marshmallow-maðurinn og allir gömlu leikararnir sem enn eru á lífi. Bestu senurnar koma strax í byrjuninni, þegar persóna Wiig reynir að samræma háskólakennaraferil sinn og draugabanastörf vinkonunnar. Háskólaprófessorar sem hasarhetjur hefðu getað orðið skemmtilegt þema, en Kate McKinnon sem brjálaði snillingurinn sem Harold Ramis lék í fyrri myndinni er ekki nógu góður karakter. Þess í stað býr hún til mikið af vopnum, sem við fáum að sjá hvernig virka og er síðan beitt eitt af öðru í langri slagsmálasenu eins og búist var við.
Leslie Jones tekur við af Ernie Hudson og er eins og hann ekki alveg viss um hvað hún er að gera þarna. Einnig er óþægilega mikið af vörukynningum að troða sér inn. Í seinni helmingnum er húmorinn látinn róa og í staðinn fáum við að sjá risaskrímsli leggja stórborgir í rúst eins og svo oft áður. Bara það að skipta um leikara er eitt og sér ekki nóg til að gera eitthvað nýtt, en þó getur maður huggað sig við að þetta hefði getað orðið verra. Ghostbusters II var dæmi um það.
