Margir kannast eflaust við Þór Viðar Jónsson en hann tók þátt í fyrstu þáttaröðinni af íslenskri útgáfu raunveruleikaþáttarins Biggest Loser árið 2013. Þór missti tæplega 50 kíló meðan á keppninni stóð. Hann endaði í fimmta sæti í og í öðru sæti í heimakeppninni. Tæpum tveimur árum síðar var hann þó aftur kominn á byrjunarreit. Í dag sér Þór mikið eftir því að hafa tekið þátt í þættinum. Hann segir prógrammið heilsuspillandi og vill að hætt verði að framleiða þættina á Íslandi.

Flestum gengur illa að viðhalda árangrinum

Þór er 42 ára og bjó í Kanada í 25 ár. Hann flutti til Íslands árið 2011 og vill hvergi annars staðar vera. Þegar Þór tók ákvörðun um að skrá sig í Biggest Loser var hann kominn inn á Reykjalund þar sem hann var í undirbúningi fyrir hjáveituaðgerð á maga. Hann ákvað slá því á frest og taldi að með því að taka þátt myndi honum loksins takast að umbreyta lífsstílnum og lifa heilbrigðu lífi til frambúðar.

En sú varð ekki raunin. Þór er aftur byrjaður í undirbúningi fyrir hjáveituaðgerð en hann fer í aðgerðina í september. Hann er bjartsýnn á að hún hjálpi honum að losna við aukakílóin í eitt skipti fyrir öll.

„Ég tók ákvörðun um að fara í Biggest Loser af því að þetta er vinsæll sjónvarpsþáttur og ég hélt að mörgum hefði gengið vel. En svo er ekki. Það er þannig að 90 til 95 prósent þeirra sem fara í megrunarkúra enda á verri stað.“

Þór bætir við: „Við keppendurnir í fyrstu seríunni erum eins og fjölskylda í dag. Okkur hefur flestum gengið illa að viðhalda árangrinum. Aðeins örfáir hafa náð að halda sínu striki eftir að þættinum lauk.“

Þyngjast eftir þátttöku í Biggest Loser

Þór byggir gagnrýni sína ekki einungis á eigin reynslu heldur komu út niðurstöður rannsóknar í vor þar sem þátttakendum í áttundu seríu bandarískrar útgáfu þáttanna var fylgt eftir í sex ár eftir að keppninni lauk.

Niðurstöðurnar leiddu í ljós að það hægði mjög á efnaskiptum keppenda meðan á keppni stóð og eftir að henni lauk. Það gerir að verkum að erfitt er að viðhalda þyngdartapinu til lengri tíma. Nánast allir keppendurnir sem tóku þátt í rannsókninni þyngdust aftur eftir að hafa misst tugi kílóa. Margir voru sömuleiðis orðnir þyngri en áður en þættirnir hófust.
Ástæðan er einföld. Líkaminn bregst við með því að hægja á brennslunni þegar manneskja sem hefur verið í mikilli ofþyngd missir tugi kílóa á skömmum tíma. Það sem kom rannsakendum mest á óvart var að eftir því sem árin liðu og keppendur þyngdust jókst brennslan ekki aftur. Því þurfa þeir sem hafa létt sig á slíkum ógnarhraða að innbyrða töluvert færri hitaeiningar en aðrir.