Reynir komst í heimsmetabækur fyrir aflraunir sínar sem eru svo lygilegar að bæði kraftajötnar og töframenn klóra sér í hausnum yfir þeim. Snemma kom í ljós að hann bjó yfir miklum fítonskrafti sem hann sýndi ekki með hefðbundnum lóðalyftingum heldur með því að slíta keðjur, handjárn og koma sér úr erfiðum aðstæðum líkt og töframenn gera jafnan. Reynir var ekki tröllslega vaxinn eins og margir aflraunamenn eru, heldur lágvaxinn og knár. En þyngdirnar sem hann lyfti og styrkleiki keðjanna sem hann sleit var mun meiri en seinni tíma menn gátu fengist við.
Árið 2017 gerði Baldvin Z heimildarmynd um Reyni sterka, Beyond Strenght.
Aðspurður í Fullorðins hvernig það hafi verið að vera sonur manns sem var svona frægur og þekktur segir Einar:
„Það var bæði gott og slæmt. Hann var landsfrægur og það vissu eiginlega allir hver hann var […] En á sama tíma var persónulega ákveðinn söknuður. Hvað ef hann hefði… hann var á barmi þess að verða heimsfrægur.“
Einar viðurkennir að hann hugsar stundum: „Hvað ef hann hefði ekki dáið?“
„Hvar værum við fjölskyldan þá stödd? Væri lífið ekki aðeins þægilegra kannski? Það voru vangavelturnar mínar mest þegar ég var lítill,“ segir hann.
„Ég átti kannski pínu erfiða æsku hvað þetta varðar.“
Reynir dó úr lungnakrabba. „Þetta var á þeim tíma þegar menn voru ekki alveg vissir að það væri óhollt að reykja,“ segir Einar.
„En hann var líka orðinn slæmur í hjartanu, á þessum tíma var hann búinn að ákveða að hætta þessum átökum því hann var búinn að vera alveg eftir sig í marga daga oft… svo fór hann í tökur á þessari mynd ósofinn og búinn að vinna mikið og gerði þetta eins og hvert annað verkefni.“
