Flestir sem til þekkja segja að stjórn Fjármálaeftirlitsins sé í talsverðum vandræðum vegna uppsagnar Gunnars Andersen. Uppsögnin þykir lagalega á mjög hæpnum forsendum og hljótist af því dómsmál eru allar líkur á að Gunnar myndi vinna það.
Þá væri sjálfhætt fyrir stjórnina. Hún þykir standa mjög tæpt.
Uppi eru vangaveltur um að stjórnin hafi misreiknað sig og talið að Gunnar myndi taka boði hennar um að hætta. Gunnar þykir með eindæmum þrjóskur maður og þetta var aldrei sérlega liklegt.
En það er ekki víst að allir syrgi Gunnar – ýmsir hafa reyndar hag af því að hann fari.
Þá er ekki bara átt við þá sem eru til rannsóknar vegna efnahagsbrota – það mun ekki vera ofmælt að Gunnar sé crime buster – heldur líka menn innan kerfisins eins og Má Guðmundsson seðlabankastjóra sem vill að Fjármálaeftirlitið verði deild í Seðlabankanum og Steingrímu J. Sigfússon, en hann og Gunnar hafa eldað grátt silfur saman vegna sparisjóða.
Líklega eru Már og Steingrímur valdamestu menn á Íslandi um þessar mundir – og báðir eru sífellt að teygja sig til meiri áhrifa.
Eins og áður segir er Gunnar þrjóskur og einþykkur. Í starfi eins hann gegnir getur það verið kostur, en hann getur líka virst ósamvinnufús og hefur fengið marga upp á móti sér.
