Alþingi var sett í vikunni á hefðbundinn hátt. Þingmenn hlýddu messu í Dómkirkjunni og gengu fylktu liði undir regnhlífum til Alþingishúss. Þessi siður hefur viðgengist um árabil enda engin vanþörf á guðlegri forsjá yfir þinginu. Næstu daga áttu þingmenn að hlýða á stefnuræðu forsætisráðherra en öllu var skyndilega aflýst vegna veðurs. Lægðir gengu yfir landið með roki og rigningu og veðurviðvaranir í öllum regnbogans litum birtust á tölvuskjám landsmanna. Alþingi tók þessum veðurfréttum fagnandi og öllum þingstörfum var aflýst vegna votviðris.

Ég hitti Hallgrím Pétursson sálmaskáld á Austurvelli í gær. „Svona minnir Drottinn allsherjar hina vantrúuðu á tilvist sína,“ sagði hann ákveðið. „Hvað áttu við?“ sagði ég. „Nokkrir þingmenn sem þola ekki að heyra Guðs orð komu saman í Tjarnarbíói meðan Alþingismessan stóð yfir. Þar sátu þeir eins og sakbitnir skólakrakkar með þrjóskusvip til að leggja áherslu á guðleysi sitt og pólitíska rétthugsun. Hljómsveit lék einhver létt lög en þingmenn voru eins og venjulega í símanum sínum. Samkvæmt þjóðtrúnni breytast syndugir menn og hálftröll í grjót þegar þeir heyra hljóm kirkjuklukkna. Þetta fólk var greinilega hrætt við þau örlög og faldi sig í Tjarnarbíói meðan guðsorð hljómaði í Dómkirkjunni. Almættinu misbauð svo mjög þetta virðingarleysi við gamlar trúarhefðir að ofsaveður skall á sem tafði þingstörfin. Mér þótti verst að þetta lið skyldi ekki vera veðurteppt í bíóinu og þyrfti að lifa á kóki og Apollólakkrís í nokkra daga.“ Skáldið stundi þungan og gekk í áttina að gamla Reykjavíkurapóteki. Hann sagðist ætla að standa þar og selja vegfarendum Passíusálmana. „Sennilega verður salan treg í þessu trúarlega árferði,“ sagði hann dapurlega og fór með þetta erindi eftir sjálfan sig:

Hvað gjöra þeir sem hér á jörð
hafa að spotti drottins orð,
lifa í glæpum ljóst til sanns,
lasta og forsmá þjóna hans?