Nýtt verk hins kunna rithöfundar og prófessors í ritlist, Rúnars Helga Vignissonar, „Þú ringlaði karlmaður“, hefur vakið mikla athygli. Í bókinni er tekist á við kynjamálin með í senn fræðilegum og mjög persónulegum hætti. Afhjúpanir um ofbeldi karlmanna í Metoo-byltingum undanfarinna ára hafa haft djúp áhrif á höfundinn, sem lenti í mikilli tilvistarkreppu sem karlmaður og var um tíma á barmi taugaáfalls. Hann brást við þessari sjálfsmyndarkreppu með því að lesa sér ítarlega til í kynjafræði og endurnýja hugmyndir sínar um stöðu kynjanna. Og skrifa þessa bók.
Bókinni hefur verið mjög vel tekið og gagnrýnendurnir Þorgeir Tryggvason og Árni Matthíasson gáfu henni góða umsögn í Kiljunni á RÚV á miðvikudagskvöld. Ummæli Árna um verkið hafa þó vakið umræður og deilur á Facebook í dag og höfundurinn er ekki alls kostar sáttur við þau. Árni telur að Rúnar Helgi sé haldinn forréttindablindu.
„Hann er heiðarlegur í þessari bók og hann skrifar mjög opinskátt. Og hann er einlægur sem mér finnst alltaf kostur í bókum. Og þessi samantekt sem hann er með, hann er að draga þarna saman mjög mikið af staðreyndum og fróðleik sem hann hefur úr sínum lestri, sem er mjög gott. Þannig að já, þetta er góð bók fyrir miðaldra karlakarla eins og þeir eru kallaðir en svo veit maður ekki hvort hún gerir þeim nokkuð gagn, hvort þeir séu ekki bara forhertir,“ segir Árni um verkið, en er síðan ekki alveg sáttur við niðurstöðuna sem birtist í lok bókarinnar:
„Niðurstaðan hjá honum finnst mér líka vera að konur þurfi bara að vera duglegri við að vera kurteisar eða tillitssamar, þær megi ekki vera svona harðar í gagnrýni á karla. Mér fannst það… ja, það virkar ekki fyrir mig,“ sagði Árni sem hafði tvisvar orð á því í umsögn sinni að höfundur væri haldinn forréttindablindu.
Lesa má líflegar umræður um þetta á FB-síðu útgefanda bókarinnar, sjá hér, og einnig á FB-síðu höfundarins, hér. Guðmundur Andri Thorsson rithöfundur segir meðal annars:
„Ég kem ekki auga á forréttindablindu í bókinni – eiginlega frekar forréttinda-skarpskyggni. Þetta er ferðasaga um mis-greiða leiðina að því að horfast í augu við forréttindi sín, eigin vanmátt og eigin styrk. Mér finnst það til fyrirmyndar hjá Rúnari að skrifa bók frekar en að gnísta tönnum. Ég held að hún eigi eftir að gagnast mörgum körlum því að þarna reynir hann að takast á við breyttan veruleika karla af heiðarleika og án þess að reyna að slétta yfir þær mótsagnakenndu tilfinningar sem vakna með flestum körlum sem á annað borð reyna að horfast í augu við hlutskipti sitt í samanburði við líf annars fólks.“
DV leitaði álits Rúnars Helga á ummælunum í Kiljunni en hann telur að Árni sé með þeim að draga kynjaumræðuna niður í skotgrafir:
„Ég skrifa þessa bók til að fara í sjálfskoðun en líka til að reyna að dýpka og auka umræðuna. Ég fagna því að verið sé að ræða bókina. Auðvitað má gagnrýnandi hafa sína skoðun en þegar maður skrifar bók sem snýst að verulegu leyti um að afhjúpa manns eigin forréttindablindu, já og annarra karla, en er síðan sakaður um að vera ennþá haldinn stækri forréttindablindu þá rekur mann í rogastans. Fyrir mér líta þessi og fleiri ummæli Árna Matthíassonar í þættinum út eins og tilraun til þess að draga bókina ofan í þær klisjukenndu skotgrafir sem kynjaumræðan hefur því miður einkennst af. Ég kannast heldur ekki við þá niðurstöðu sem Árni talar um.“
Rúnar Helgi segist þakklátur fyrir þau miklu og góðu viðbrögð sem hann hefur fengið við bókinni og hvetur til sem mestrar umræðu um efni hennar. „Ég held að það gæti verið gott fyrir okkur.“
