Þröstur Ólafsson hagfræðingur er vægast sagt lítið hrifinn af þeim breytingum sem gerðar hafa verið á Sundhöll Reykjavíkur og enn síður af þeim breytingum sem væntanlegar eru. Hann fer yfir málið í aðsendri grein í Morgunblaðinu í dag:
„Sumar byggingar eru hannaðar af galdri, þeim seið sem gerir þær einstakar. Fáir andmæla því að Sundhöll Reykjavíkur sé meðal merkustu bygginga borgarinnar. Yfir henni hangir þó ógn mikillar skemmdar og spellvirkis. Sundhöllin er ekki aðeins glæsileg að utan séð, heldur er hún gegnhugsuð innan frá, þar sem hver gagnhlutur og byggingarleg áferð er sett á fyrirframákveðinn stað með sinn tilgang og áferð. Húsið er ekki hannað í áföngum heldur er allt innvolsið smátt sem stórt órjúfanlegur hluti heildarinnar.“
Þröstur segir að Sundhöllinni hafi þegar verið spillt en gangi þau áform eftir sem eru á döfinni þá verði ekkert eftir af gamla sundlaugarhúsinu nema hlulstrið:
„Engu að síður hefur Sundhöllinni þegar verið spillt. Gamla anddyrið hefur verið fjarlægt og nýtt reist í nýju byggingunni. Við hörmuðum það á sínum tíma, en fyrir því var gert ráð í þeirri teikningu sem vann samkeppnina um viðbygginguna. Nú stendur til að gera aðra atlögu að byggingunni. Í þetta sinn skal taka nánast allt innvolsið úr laugarhúsinu sjálfu, hjarta hússins, og nútímavæða, stytta sundlaugina um fimm metra en bæta við fimm metra forljótum öldutanki (hvað svo sem það er), sem umturnar öllu yfirbragði, notagildi og samræmi laugarinnar: breyta á sundlaugarbökkum í aðlíðandi „þýskt“ yfirfall, án nokkurs sýnilegs ávinnings. Núverandi bakkar setja svip á laugina og eru eldra fólki og börnum gott öryggistæki við að ná taki á bakkanum: grynnka skal laugina og gera hana að mestu 90 sentímetra djúpa, svipað og nýja laugin er, sem gerir hana ónothæfa fyrir þá sem synda bringusund. Nýju laugina á að hanna að þörfum dýfingarfólks án þess þó að bjóða upp á löglega keppnisaðstöðu. Verði þetta að veruleika, sem koma verður í veg fyrir, er ekkert eftir af gamla sundlaugarhúsinu sjálfu annað en hulstrið, stílhrein húsgrindin sem við sjáum utan frá götunni. Sál hússins verður rifin á brott og hulstrið látið hýsa samræmislausa innviði.“
Þröstur segir þetta vera skemmdarverk á þeirri listasmíð Guðjóns Samúelssonar arkitekts sem Sundhöllin er. Um sé að ræða dýrar breytingar sem séu algjörlega tilgangslauar:
„Þótt þessar breytingar muni umturna og að stórum hluta gjörspilla listasmíð Guðjóns, þá er tilgangsleysi þeirra ekki síður æpandi. Hver kallar á að milljörðum verði eytt úr gjaldvana borgarsjóði í forkastanlegar og tilgangslausar eyðileggingar á merkri, friðaðri byggingu? Er einhver knýjandi þörf á að gera Sundhöllina ónothæfa flestum núverandi notendum hennar?“
Þröstur átelur Minjastofnun fyrir afskiptaleysi í málinu, ekki síst í ljósi þess að Sundhöllin er friðuð bygging. Friðunin sé hins vegar túlkuð of þröngt og Minjastofnun hafi brugðist.
