Ég rakst á þessa mynd af sápunni 13 13, þrettán þrettán eins og hún var kölluð. Þetta er sápan sem ég man eftir úr bernskunni. Af henni var ekki góð lykt, hún fór ekki vel með húðina, börn voru skrúbbuð með 13 13, þau urðu fjarska hrein en þetta voru ekki mikil þægindi. Í dag væri sagt að hún væri ekki sérlega „húðvæn“.

Það stendur á pakkanum að 13 13 sé bakteríudrepandi, hvernig ætli hún hefði dugað á móti veirum eins og covid19?

Svo leið tími 13  13, þessi sáputegund hvarf af heimilum landsins nánast eins og dögg fyrir sólu. Ég held að umskiptin hafi orðið þegar Lux-sápan kom á markaðinn og fór að birtast í sjónvarpinu svohljóðandi auglýsing:

„Fegurstu konur heims nota Lux.“

13 13 sem var íslensk framleiðsla átti ekki séns í þetta, unnvörpum völdu íslenskar húsmæður Lux. Lyktin af henni var líka betri og hún var öllu þægilegri viðkomu, það verður að segjast eins og er.

Ég var í búð um daginn og fór að svipast um eftir Lux, sá hana ekki. Ætli tími Lux sé líka liðinn?

Þægindi hafa almennt aukist í heiminum, að minnsta kosti hér á Vesturlöndum. Í þá tíð voru börn ennþá látin ganga í ullarbolum sem stakk og klæjaði undan. Það var fjarska ónotalegur fatnaður, ullin gróf og óþægileg viðkomu. Ég man ekki sérstaklega eftir sjampói – það hefur kannski verið til ein tegund í stórum brúsa, ég man ekkert hvernig hún var. Hárnæring var einhvers staðar í fjarlægri framtíð.  Þránuðu lýsi var hellt upp í börn í skólum. Flestallir krakkar  gengu svo í eins tékkneskum strigaskóm sem voru fluttir inn í þúsundavís, botninn var flatur og þunnur, þeir þættu ekki merkilegir í dag.